Web Zaman Damgası

MADENDE ÖLÜM

Madende ölüm
Elleri koynunda uyudu
Sımsıkı sarar gibiydi yavukluyu .
Aklı hüzünler harmanında,
gözlerinde kan çanağı
Parmak uçları , saç dipleri titredi ,düşününce canını.
Nasıl düşünmesin bu cavanını.
Kolay mı gülüm?
Kaybetmek baharını
Baharında madende bırakmak canını.
Türküler dinlerken ,kesilen yayında duydu.
O meret maden kazasını.
Ahhh...
Kara haber
Kara bahtım
Kapkara kışım
Ekmeksiz aşım
Can yoldaşım
Kömürü karası
Ciğerimin yarısı
Yüzlerce metrede nasıl ölmüştü.
Hangi acılarla ,hangi cana sarılmıştı.
Kara altın!
Uğruna ne canlar aldın?
Ne ocaklar söndürdün?
Açmadan ne tomurcuklar soldurdun.?
Ey gülüm....
Sende mi iş cinayetlerine eklendin?
Nasıl dayanır yürek?
Nasıl ağıtlar yaksam ki
Azaltsa yürek sızımı.
Canına can olayım gülüm
Yanında ,madende yatayım.
Benide alsın koynuna bu ölüm.
Dalımı kırdılar,çiçeğimi kopardılar.
Varsın gelmesin bahar.
Ölüm beni bulsa ne yazar.
Ölümden ötede ölüm mü var?

11/01/2018. Hüseyin Işık