Web Zaman Damgası

Karanlığın dişleri

Yüzleri duman kadar dağınık düşler
Gece gözlerime nehir gibi yatarken
Yollar uzar son damla ışıkta
Toprağın renginden aldığım sevinçle
Gizli gizli yanarım






Derin uykuların
Şahlanan eteğine vardığında masal
Içinden geçer ruhunun
Belki bir günah işlerim
Maskesiz yüzümün ağrılarını kaldırır
Gökperdeleri
Bu kıyı
Bu gemi
Bu ayna
Bitmek bilmez deliliğimden koşar
Pencerene







Güneşin elleriyle sar beni
Yahut ruhunun halatıyla çek
Şu gönlüne düşen varlığımı
Toprağına
Ay'ın sarkacında uyuyan hüzün beşiği
Ve en güzel aşkın tahayyülü
Sallana sallana esin
Anılarımın yastığına
Insan uyanıncada özlüyor
Başına düşen
Sevdayı








Uzun saatlerinden alıp seni
Uykularıma götürürken
Yağmur yağar inceden
Ayaklarını örterim şehrin
Herkesin öldüğü yerde
Seni düşünürüm
Avuçlarıma yüzün beyaz dökülür
Dudakların saçlarımı sarar
Ahh...








Kör lambanın ışığında
Karanlığın dişlerini parlatan
Bakışım kapında
Her köşede gölg/m
Hayallerini arar
Doğduğum memleketin atlarıyla koşarım sana
Sen vatanım
Sen ruhum








Orda da geçiyor zaman
Aydınlık molalar üflüyorum bahçene
Daldan sarkıyor yeşil
Yaprakları yanağında
Gülümse





[ italik ]