Web Zaman Damgası

Manzara

Bakışlarımı tavana diktiğim noktada büyüyor gökyüzü
Kirpiklerimin ucundaki sis dalgalanan deniz
Kıvrımlarını duvarlarıma çeken
Terlerken başucumda kendim
Islak gölgeler gecelerce başucumda
Uğuldayan...







Işıklar geçiyor karşımdaki aynadan
Işıklar/evler ve kuleleler
Odamın ülkesi
Insansız yürüyorlar yatağıma
Devriliyor aşk suskun iştişamıyla
Uykularıma








En çok
Seni özlemekten doğarken
Kentin ağzı açık kapıları gülüyor
Içeri giriyorum
Derine daha da derine
Elini tutarken
Kitaplar ve kalemler okşuyorum
Bulutlar ağlıyor








Aslıolan kadar gerçek içimden dışıma akan
Sol yanımın hüdası
Aşka inanmayı seçtim
Sür atlarını hızlıca
Bir yolun başlangıcına








Rüyaların hakikatında buluşmak
Koklandığında koybolacak gibi durmuyor
Dokunmak sana ve her şeyine
Ki,sesinde tatlı nağmedir akşam
Ve geceye örtülen tül gibidir sessizlik
Beklemek yüreğinin ucuna gebe
Soluk doğurmaktır

Açar mısın pencerelerini
Sana söyleyeceğim en güzel sözü
Ruhumdaki manzaradan seyret

Çünkü,
Birbirinin aynı ateşte yanmak
Gönül bahçesine güneşler açtırır




[ italik ]