Web Zaman Damgası

KÖYÜMÜZ

#KÖYÜMÜZ

Dün akşam köyümüzü
ziyaret ettim.
Sessizce dolaştım sokaklarını.
Birkaç eski dosta rastladım,
seni sordular,
ben hayret ettim.
Gökyüzünü seyrettim.....
AY yine parlak doğmuştu.
Yıldızların gülümsemesi aynıydı.
Rüzgârların yönü değişmişti
sadece.

Hasret yüklüydü,
hüzünlüydü akşamlar.
Akasya ve kavak ağaçlarının,
olduğu bir bahçede oturdum.ki
-Sen iyi tanırsın orasını-
Yan taraftaki evde,
siz otururdunuz.....
Oradada seni sordular,
ben sükût ettim.
Bir eve baktım,
bir yola baktım,
gözlerim doldu.......
maziye aktım.

(Sanki şimdi köyün delikanlısı
geçecekti kapınızın önünden,
sen bakacaktın perdenin arkasından.
Çay içecektik o meşhur bahçede.
Hayâl bu ya........)

Sahi o nerede? Diye tekrar sordular.
Yutkundum durdum.
Uykusu vardı uyuyor dedim.
Belkide bizi duyuyor dedim.
O çok küçük büğüyor dedim.
Tadı yok buraların,
yalnız çekilmez.
Buralar karanlık, buralar ıssız.
Buralar kokusuz ,buralar renksiz.
Olmuyor, olamaz sensiz.
Böyle bir özleme kalınmaz sessiz.
Bukadar hasrete kalınmaz sessiz.
Dedim ve ayrıldım köyümüzden.
Smky.