Web Zaman Damgası

CEMİL BEY VE KEDİLERİ – 44 (SON)

Simya odaya girdi: »Merhaba arkadaşlar!«
Birden merakla kalktı yere eğilmiş başlar.
»Vay kimi görüyorum.« dedi yaralı Saka.
»Düçar eyledin bizi endişeye, meraka.«
»Maşallah çok iyisin, bandaj da yok gözünde. «
»Ama tebessümler var, mutluluk var yüzünde.«
Ceylan araya girdi: »Affet, sû-i zân ettim.«
»Billahi biraz önce vefandan gümân ettim.«
»Özür dilerim.« dedi tavşan kulaklar yerde
»Bazen duygular akla, vicdana kalın perde.«
»İçin rahat olsun dost.« dedi Simya garibe.
»Teşekkür ediyorum hem size hem sahibe.«
»Çünkü destek oldunuz, dua ettiniz bana.«
»En fazla teşekkürüm, sevgili Yaradan’a.«
»Her şey O’nun eseri, her şey O’nun emeği.«
»Bir tek Allah’a tapmak, vefanın bir gereği.«
Tavşan »Öyledir« dedi, »ama bunu bilen yok.«
»O’nu hakkıyla seven, takdir eden, hâlen yok.«
»Gerçekten geçirdiğin amaliyat mühimdi.«
»Dostum inşallah gözün daha iyidir şimdi?«
Simya birden sıçradı tam önüne kafesin:
»Sabah taze havuç yedin diyor nefesin.«
»Hatta tam altı tane.« dedi yaralı saka
»Biraz daha verilse yer onları mutlaka.«
»Vallahi pes diyorum, havuçları saydın ha.«
»Bari yiyeyim dedim gelmişken tam iştaha.«
»Afiyet olsun.« dedi Simya, »zaten hastasın.«
»Ye ki güçlensin bünyen, ayaklarınla kasın.«
»Gözünü sordum ama cevap vermedin hâlâ.«
»Merak ettik yav söyle, gelmeden hoşçakala.«
»İyi hem de çok iyi, mükemmel görüyorum.«
»Sağa sola çarpmadan, çok rahat yürüyorum.«
»Çok şükür iyileştin.« dedi sevinen köpek .
»O gözün daha nice güzel günler görecek.«
»Çıkarız belki biz de birgün Simya misali.«
»İnanıyorsak umut, mümkün kılar muhali.«
»Özledik sokakları, özledik yağmurları.«
»Soğuk kaldırımları, yapışan çamurları.«
»Ve çamı, akasyayı, defneyi.« dedi Saka
»Uçmak istiyorum ben satarcasına caka.«
»Sizin gibi sıkıldım ben de bu dar kafeste.«
»Belki de özgürlüğüm saklıdır son nefeste.«
»Öyle düşünme dostum;« dedi sevimli tavşan.
»Sen iyileşeceksin, alsa da biraz zaman.«
»Yuvanı yapacaksın, çamlara konacaksın.«
»Bu zor, çetin günleri, gülerek anacaksın.«
Sarı geldi odaya: »Mav, mav, anne, mav, anne.«
Simya yavruyu gördü: »Ne istiyorsun yine?«

S / ÂYE 31 ARALIK 2017 / ESKİŞEHİR

Not: Hikayenin gerisini edebiyat defterine koymayacağım; zira hikaye ve kurgunun sanal ortamda çalınma riski olduğundan muhteşem final, basılacak kitabımda olacaktır. Hem şiir hem normal hikaye kitabı olarak hazırlanmaktadır. Müdavimlerime hikayeyi okuyarak verdikleri desteklerden dolayı teşekkür ediyorum.