Web Zaman Damgası

kar yağıyor yirmi dört saat

[ italik ]



kar yağıyor yirmi dört saat
don tutuyor parmaklarımı
dudaklarıma kelimeler yapışıyor
isyan sancıları baş kaldırıyor
depreşiyor sızlatıyor titretiyor
terk edilmiş aç ve yorgunum
zaten bütün renkleri siliyor kar
kızıl kahverengi mor turuncu
derine kazılı intikam izleri hariç


---****---

bir eski türkü dilimde
düşündüklerim dökülüyor aklımdan
odanın soğuk duvarlarına çarpıp kırılıyor nağmeler
nafile bir kar zamanı şimdi
damlardan sarkıyor ince burunlu buzlar
partizan koydum adlarını
saksağanlar sürüleri pencerenin önünden geçiyorlar
soluğunu duyuyorum bahçedeki incir ağacının
dallarına konan saksağanları nazarımı doğrultarak vuruyorum
kaçsınlar kanatlansınlar uçsunlar diye özgürlüğe
başka şehirlere
başka mevsimlere


---****---

gizli bir yerde şehrin ahalisi
her dönemeçte
bütün sokaklar beyaz lekelerle işaretlenmiş
nerelerde baykuş uğultularını yutan gece
ayın şifa diye bilinen ışıkları
nerelerde zehri karanlıkların aydınlığı


---****---

önce kuduran içimdeki duygular
sonra gözlerim sonra düşüncelerim
cehennemin dibine batsın
mecnunlar leylalar
sevgi ne ki
aşk ne ki
kitaplarda anlatılan manalar ne ki
insan kalmak insanlık ne ki
bile bile kar yağıyor şehrin üstüne
yüreğimde bir ateş yanıyor adeta
nefeslerden yükseliyor öfkenin bin türlüsü

---****---

yağan karlardan sonra yürüyor postallar rap rap
yağmalanıyor belli ki yarım yamalak özgürlük
umurlarında mı sanki fokurdamayan tencereler
körpe kızların çeyizleri
mehmetler ölüm kavşağında mermilerle delik deşik
birilerini sevecek kadar hayattan bihaber
yirmi dört saat kar yağıyor
çarmıha çakılmış üşüyor şehir


---****---

geçiyor paletler
sokuluyor sinsi sinsi uyuz ediyor adamı
küf gibi yavaş yavaş işliyor ciğere dek
kıpırdıyor, yürüyor, büyüyor ur gibi...
var olmanın dayanılmaz ağırlığı
kar yağıyor yirmi dört saat
üşüyorum…



---****---

redfer
[ /italik ]