Web Zaman Damgası

Şiir Yürekli Çocuk

[ italik ]Şiir yazamadı ama
Eflatun sevda
Gönül tezgâhının üstünde şiir gibi büyüdü

Ve sevda ayetinde ifade edilmiş hali
Kalbi lal
Sevdası dilsiz
Yüreği[!] gizemin kasası
Leylanın meftunu
Yazılmadan okunan şiir gibi

Ne güzel betimledi tanrım
Bu kadar derin, bu kadar sonsuz, bu kadar duru
Gülümsediğinde bana
Bir ırmak çırpınır dolanır yüreğime
Gözleri düşer eflatun sevdanın aklına
Bu kubbede
Bu sevdayla abdest alan gönülle hayatın getirdikleri yük olmaz

Derin bakışlı
Kusur değil susmak
Belki bir vaatti, bir müjde idi! Bir ikramdı
Tanrı tasarımı deniyor buna
Diyen belli duyan belli
Suskunum sus

Mümkün mü?
Nasıl saklarım ikram olduğunu
Nasıl saklarım leyla olduğumu
Çocukluğundan kalma
Senin kalbinden geçeni benim yüreğim söyler
Ağzım yüreğime hiç ihanet etmedi!

Hayatın içinden geçenler
Öznel duygularla tercüme edilir mi acaba
Nasıl denir
Çiçeği olmayan çayır gibi bir dünyada
Nasıl söylenir
İnsanı soluksuz bıraktığı bir yer olan yeryüzünde
Kaderin suçu yok, tercih benimdi
Hüzün denizinde aşk gemisiyle sefere çıktım

Yosun kokulu gemicilerin doğduğu yerde
Huzurun kilidi kayboldu
Kural tanımayan hüzünler boyun eğdirdi
Boyun eğmeyenlerin
Ateşe unutulmuş kalp var göğüslerinin içinde
Barut var, vuslatsız aşk var
Yaprağı olmayan ağaç gibiydi
Tükettikleri hayat

Delikanlım
Ben bu dünyanın en şanslı kadınıyım
Sen, kalbimden geçtin
Ömrümü sarmaşık gibi sardın
İyi de ettin
Güneş yüzlüm
Otuz dört senedir kıblem kalbindi
Evet!
Aldığın her nefes için tanrıya teşekkür ettim
Mütebessim bir ifadeyle öyle güzel baktın ki gözlerime
Şükür rekâtlarını kırka çıkardım

A benim ömrümün bengisuyu
Tüm doğa uykudayken
Bana uğrayan hayat gözyaşı salgıladı…
Gönlüne şüphe düşürme diye
Yeniden başladım hayata
Bu kaçıncı bahar
Saymadım soluksuz kaldığım yokuşları
Göğsümün üstüne vurduğum her yumruk
Hayatın bir sütununu devirdi
Yüreğimin arkasında durdum
Gözyaşı mı?
Hayata tanıklık eden sabrın üstüne dökmedim
Ruh gibi çıktığı bedene geri dönmez diye kortum

İki kapılı bir handa
Tanrıya meyleden yönüme vurdum kendimi
[La] ya takıldı dilime
Sabır ne dediyse peki dedim
Bastım [ufu] küçük bir köze
Üç damla yaş saçlarıma doğru süzüldü
Bir hayattan çıkıp bir hayata daha koştum
Kendimi gözyaşı düşmemiş tenha bir sahilde buldum
Bahar yeni gelin olmuş kız gibiydi
Sırtımı hiç kullanılmamış bir umuda yasladım

Tansökümü
Tanrının gizemleri deşildi[!]
Gün fırladı yerinden
Güneşe büründü eflatun sevdam
Deniz yakamoza boğuldu

Ötesi sen-ben oluverdi işte[!]”
Lalım bir yarım
Yaslan sana meftun kadına
Mavi gökyüzünün altında
Hayatımız deniz manzaralı
Derdimiz şiir
Umudumuz mavi
Sevdamız eflatun
Yarısı senin yarısı benim
O öylesine zengin felsefi bir sınavdır ki
Aciz Leyla’yı Sokrates’in dengi yapar

Vuslatın vuslatı
Sana diyor ki yüreğim[!]
Eflatun sevdayı doğum günü hediyesi say
O unutkan aynanın ispatıdır
Muhtemelen mahşer günü dikkate alınacak

Ey yüceler yücesi
Suskunu ben seçmedim
Sen ikram ettin
[Lütfen]
Ayrılıkla cezalandırma beni
Senelerce, senelerce
Hiç bir şey istemeden diz çöküp emrini beklerim

Sıradaki teşekkürüm
Yüzünü üstümüzden hiç çevirmeyen gökyüzüne
Hiç susmayan umuda[!] Azalmayan sabra[!]

KAYIP YALDIZ
[ /italik ]