Web Zaman Damgası

-SINIRI GEÇMEDEN YAŞAMA TUTUNMAK-

çocukluk yıllarımdan bir dizi anı canlanır da
bir köprü uzanır gönlümden
hangi çizgide karşılarsın yaşamı, ey ben!
güneş ki, gözümü alır usulca
ray ban gözlüklerim olmaksızın
uzun çoraplı pippi’den, şeker kız candy’ye
bir can simidine tutunurum anılarda

o değil de a dostlar!
karasabandan karabasana bir yolculuk mu uygarlık?
bitten bite uzanan bir devrialemin uyandırdığı şaşkınlık
hippiler sarar dünyayı da, şimdilerde bilgisayarda görsel
patlasa kar, tipi, boran
nedamet getirmez mi insan?
kopsa kızılca kıyamet
ancak temizlenir ar hayâ

çık artık ininden be insan!
bir gönül köprüsüne uzan
göm şu kinini toprağa, kurtul nefretinden

halbuki
bir verandadan seyretmek denizi
çok mu uzak bir ihtimal
yeni zelanda sahillerinde
bir yamaçtan doğru denizi

ya da
izlanda’da bir balıkçı kasabasında
kaba saba bir hayata el veda
gulf stream akıntısı kaplar tenini
yolanda adlı bir masörün parmaklarında
gevşe biraz ey zırtapoz insan!
neyin pozu bu?
çık ininden de san biraz
izlanda’da bir balıkçı kasabasında
arın artık karabasanlarından!

sofistike düşler aleminde
ne kadar yekpare bir manzara bu
soft duygular uyanır da
bir sofist nosyonunda ancak
süründüğün sofistik bir losyon, ne gam…


L.T.