Web Zaman Damgası

av...

bütün gündüzlerin sonunda
ve iyi kitapların gece soğuğunda
av tadında hisler vurur gecemi
saklanınca sen
deli rüzgar ağaçların yapraklarını kaybeder
kırlangıçlar gider birdenbire






yapayalnızım
dağların sesinde/sesinle konuşup
su gibi yürütüp yankısını duvarlarına
boşluğuna sızarız
yüzündeki Elmayı görsen
duyacaksın beni
anlamı olduğu
başlangıçların







gitmeler/gelmeler nedensiz çocuğun
adsız bir çiçeğe ağlaması gibi
kar ın bırakmış olduğu karanlığın kerevetinde
ağzımı ıslatır sözcüklerin
nereye yerleşse geniş omuzların
üşüyorsun/üşüyorum
parça parça tuttuğum aklın
hüzne benziyor
kendi içimden doğru sevdim
seni...
neye benzetmeli bu zamanı bilmiyorum
gül gibi kokuyorken
nefesin







oysa
tül/den ağlar yapıp
düğüm ata ata taa oraya kadar uzandım
işittiğin kapının zilini aç
bak ne diyeceğim sana
düşlerini/düşlerimle bohça edip
bir kenera toparla
at çiftliğine gidelim seninle
siyah ve beyazın asil rengine
çıkmazların üst üste giydirdiği gölgeden/
gölgenle soyunacağım








sana diyorum
avuçlarındaki kırmızılık
denize bakıyor
yanımda saat
gözümde kapı
hayaller büyütülmüş
ölümlerle
yüzüme gülüyor
tatlı bir kuşa hüznü
yedirmekte neyin nesi
kalbimin ortasında sen
geç kalma