Web Zaman Damgası

umut ışığı...

"tütselenmiş günlerin anısına inat "



bir mum gibi erirken
hapsedilen onlarca duygunun kuru ağırlığında
bi yaşam bir kodeşlik nefes
acılamayan kırık pencere ve düşen onca can kırıklığımda





ufaktan hep ufakca düşerken ansızın
arkamda kalan kayıp seherin anahtarını gizlerken zaman
tarifsiz yollarda gezerken ceşet kalmış mutluluklar
kimi anılarında doğmus hepsi yüreklerde ölmüs





görüyorum ,görüyorum , kalmak yanan lambada titrek alev
susuyorum susuyorum ,benliğimi hırpalayan gerceklik kırbaç yarası gibi
en derinden hatta hafif olamayan yaralar ve bereler
icim acının diğer adı susdukca büyüyen konuşdukca yağmur gibi akan bir nehir





tutki , ölüm daha kolay kaybedikce canlanan
hazır bir kitabe gibi anladıkca kaparan bir delilik
kaybolmak bu denizin kat ve kat yorganlığında
vurgun yemiş dalgaların arasında bir kulaç daha atamamak






viçdanlık denen hazır bir lokma simdi
her yerde satılıp her yere düşebilen
bir gece gibi ruhunun gölgesinde nefes alabilen
icinde tam ortasında bir nefeslik dar kalamayan





söndürün, ışıkları sönsün gizi
sadece mum alevinde yansın günleri
yavaşca hep yavaçca iç içe içinden
kaplasın bir sızı gibi acımadan ve erimeden



yedi rengi bölerek
yedi güne
kör kızılıkları özgürlüğe
kırılmışlığı kar gününde



sade ve sadece
saflık kalsın
"umut ışığım"
...