Web Zaman Damgası

Gökyüzünün Göz Yaşları

Üşüyorum yalnızlığımın ateşinde
Gözlerimden akan yaşlarla ısınmaya çalışıyorum.
Canımı yakan her şeyi unutmak istiyorum.
Belki de yeniden doğmak, yada dünyaya gözlerini hiç açmamış olmak.

Bu gece Ay yok yanımda.
Bana bir damla bile olsa umut verenler de yanımdan uzaklaşırken,
Neyin çabasını verdiğimi sorguluyorum bazen.
Her şeyden ümiti kesmişken, bir tarafım devam et çığlıklarıyla çınlatıyor kulağımı.
Daha dün hayat her şeye rağmen yaşanmalı derken,
Şimdi ne bu bezmişlik hayattan diyorum kendime.
Neşe kaynağı olarak kazınmışken ismim akıllara,
Şimdi neden silmek için uğraşıyorum bilmiyorum.

Belki sevmek istiyorum ne bileyim belki de sevilmek.
Aşkla bakacağım bir çift göz,
Kim bilir belki yeniden döndürür beni hayata.
Yeniden tebessümü anlatır dudaklarıma.
Hayatıma kattığı anlamın tarifini bilemez kimse benden başka.
Ne güzel hayaller... Ve yanından bile geçemeyen hayatlar..
Şimdi yok bir şeyden beklentim.
Sessiz ve sakin ruh halimle oturuyorum koltuğun bir köşesinde.
Karşımdaki manzaraya efkar katan göğün gözyaşlarıyla dertleşiyorum
Sadece ikimizin anladığı bir dille...