Web Zaman Damgası

Hangi İstanbul gidişini paklar zihnimde

[ italik ]


Mür dağında elf gibi süzüldü gözlerin
Rüyalar alemine seyre dalan ruhuma
Ardında bir artçı kabus ile yok oldun
Öksüz kalan tebessümlerimin arasında
Ve o geceden sonra doğan hiç bir güneş
Isıtmadı hücrelerimi

Yalnızlık sancısı ile kasılan bedenimin
Himayesinde
Kaç satır anlatır sensizliği
Kaç şiir ağlar kim bilir ardında
Kaç dizeye kan doğrar imgelerim
Beyaz sayfaya kalemim kin akıttığında

Nasıl anlatırım seni bana
Nasıl avuturum kendimi
Mahremime çamur atmadan
Kirlenen aklımın öç alma duygusuna
Peki hangi İstanbul gidişini aklar Zihni’mde
Sokaklarının karanlığına karışıp
Ardına bakmadan kısır gidişini
Ve yürürken ardında yolları döven
Topuk seslerinin
Yüreğime kurşun gibi saplanmalarını

Söylermisin bana gamı tasayı
Söylermisin peki arşın ayazında donan
Sevgi tümcemelerini
Meleklerin neden ayrılığa göz yaşı döktüğünü
Her ayrılıktan sonra
Sabaha kavuşan kara gecenin
Ağlamaklı gülüşlerini

Ondandır bu halim
Ondandır yüzümün tebessümüne haciz koyan
Asık suratlı oluşlarım
Ey gözleri Züleyha gibi şehvet dolu olan
Elf edalı Peri ruhlu sevdiğim
Bilsen ne feryatlar uyuttum baş koyduğun yastıkta
Ne yaşlar kuruttu gözlerim
Gece kafayı yastığa gömdüğümde
Yalnızlığın acısını içime haps ettiğimde
Ondandır
Yüklerim yüreğimin sırtına bütün kederi
Yüklerim yüreğimin sırtına bütün hicranları

Mehmet Kılıçel