Web Zaman Damgası

SİLERKEN GÖZLERİNİ ŞİİRİN...

Kocaman bir orman birikiyor
Aklın mamalarında;
Duyguların arka odasına
Ve güneş yüzü görmemiş
Ölü bir bitkiden uzanırken eli geçmişin
Yarına dair kısa bir söylem tadında.

Belki hiçlerin öfkesi
Belki umut adına ekilen
Belki de hayli talan edilen
Yarım yamalak bir rüyadan
Üreyen o hezeyan;
Yine aşkın minvalinde,
Bir satırları bir de yüreği mesken bilen.

Sorular anadan üryan bir deyişe
Sırıtırken,
Ufkun menziline denk düşen
O kayıp çetelede
Yine tırmalayan iç sesin
Bakir metnine
Ayak uydurmak adına
Kimi zaman.
Bazen aykırı
Bazense sonuna kadar
Sadık kalan.

Kıtalarda kayıp adalar,
Adı değil de yüreği olmayan
Sıralı sırasız yangınlar:
Belki de er kişinin
En dingin sureyi;
Her sevdanın da
Kendi masalını yazdığı
Kayıp bir şiir niyetine
Biriken bunca feveran.

Gözü üzerinde bazen evrenin;
Sözü özü bir kim ise
Yine sahip çıktığı yüreğin
Hem de öyle böyle değil;
Adam boyu sevdalara
Endamlı özlemler yığan
Fıtratın da varlığına meyyal
Hele ki gönül gözünde
Kıyama duran
O erişilmez hikmetin.

Sıradan ya da sıra dışı;
Dünden kopup gelen
Hayatın artık hangi kopuk sayfası ise
Sıraya girmiş üslubunca
Söylemin nefesine
Giydirmişken nefsin gölgesinde
Bir kula nazire eden
Gölgeli bir şiir niyetine
Belli ki sahip çıkmak önce benliğe
Sonra huzuruna çıkıp Yaratanın,
Sureler saklı gönlünde
Semayı hayatına şerh düşen.

Güne dair geceyi makber;
Sevdalara rahmet
Düne de lanet etmeden
Sadece an’ına ve aşkına sahip çıkan.
Gönülden niyeti
Gönülsüz olmaksa
Zamanın dokunduğu yaranın,
En acıyan ve acıtan sükûtuna
Hele ki;
Sevgiden yana iken tüm derdi şairin
Sevgiyi lav eden cinnetin dahi
Fıtratına isyan eden
Kendince bir meram
Yazmadan öte yol bulamazken
Yana yakıla onca ferman,
Sözleri diri
Gözlerinin ferinde ise
Yine özlemin neferi bunca zaman.

Kör kütük onca bilmece,
Külliyen ıstırap olsa da
Gıyabında kesilen hesapla
Yüzleşmek olsa olsa
Tek maharet.
Kendini bilip de
Kendinden yana tüm derdi
Her solukta ve şiirde tükettikçe bunca elemi.

Haznede hep doğru;
Kabzasında sayısız çentik
Dündeki kayıplara özgü.
Sevdayı lime lime eden
Deli dünyanın rüzgârında
Yine güzele doğru ve kayıtsız
Demlerin de derlediği
Bir garip fani.
Ellerinde ıslak bir mendil
Yine silerken gözlerini şiirin,
Yarası olsa da derin
Mümkün mü geri dönmek
Hele ki içtense
Ettiği yemin?