Web Zaman Damgası

Yad ettim maziyi

[ italik ]
Kaç güneş uyuttum gözlerinin buğusunda
Senden ayrı koparken içimde asi fırtınalar


Yel cereyan ederken yalnızlığımın edasında
Kusarken yüreğim kasvet kinini
Ucu ucuna zor kavuşan huzurumun çehresine
Ondan sonra kaskatı kavurdu beni ölüm sancıları
Gecelerin damarıma hicran enjekte ettiği
O anlık git gelemerimin arasında ruhuma


Dün ilk kez çayımı yudumlarken ayık kafa ile
İlk kez selam verdim yokluğunuda
Bu şehrin semalarında ki gizli feryatlara
İlk kez susturdum bir nebze de olsa
Aklımı döven fesat düşüncelerimi
Kısa da olsa biraz kendimi dinledim
Baş başa kalarak ayıklığımla
Yad ettim maziyi ruhumun derinliğinde
Bütün güzelliği ile
Ve dikiş tutmaz tövbelerimde bir tane daha
Ettim tutamayacağını bile bile


Ardında kafayı vurarak demlendim
Kaçan nöbetçi uykularımın seyrine tutunarak
Hoş rüyalarda buluşma ümidi ile
Düşlerimi bölen artçı kâbusları unutarak
Hayatın uyandığım da
Tekrar aynı yerden başlayacağını


Yada daha kaç gece susturacağım
Senden ayrı geçen şafaklara gebe
Kim bilir bundan sonra kaç sancılı gün doğacak
Kimsesiz ömrümün penceresine
Günün aydınlığını karanlığa vurarak
Öyle çaresiz kalışlarıma
Şahitlik ederek


Mehmet Kılıçel