"Kesmem ve kırmam dalını bile" isimli şiir 22.1.2019 09:33:27 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Dost bildim seni ağaç Ağaç şefkat güneşisin... Dal dal Beşiğimiz olmadın mı ağaç
Kesmem ve kırmam dalını bile Şikayetçi olursun geleceksin bir gün dile Dertlerimi anlatasın diye mi Ağaç şefkat güneşisin bu evrende Bu şehir kör sana kuşlara ve gönlüme Gözüne kum kaçmış bu şehrin Aklına girmiş şeytan
Şehir kör Gel gidelim ve bu şehrin dişleri kanlı
Ahir zaman işi diyelim mi bu düşmanlık Çöl görmese de Bir ağaç gölgeledi efendimizi Ağaçlara verdik sevgimizi dağ dağ
Ağaç dost nehirlere Dost maviliğe Ağaç dost kuşlara... Ağaç şefkat güneşisin Yaprak yaprak Gölgende uyuyor kaç bebek Uyuyor gölgende gözünden uyku akan kelebek Ağaç şefkat güneşisin Derviş gönüllü ağaç Dalında kuşlar... Dalında salıncaklar Oyuncaklar çocuklar...
Ağaç gül gül koşarsın zor zamanda bize Bir çölde bir gün Onu da gölgelemedin mi ağaç Sen Taifli değilsin ağaç Gel gidelim Bu şehir de Taiftir Bu şehir de mısır Zelihalı zindanlı Ağaç dost derelere gidelim artık
Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek Sevgisi büyük bebek Sende daldal dala konan kelebek Ağaç şefkat güneşisin kuşlara Yeşil bayrak yaprakların Dalların duadaki el gibi Bu şehire güvenme .gidelim gel
Ağaç dost yeşil meralara Ağaçlar sizi sevdi bebek Sizi sevdi kelebek Ey ağaç şefkat güneşisin Bu gül vatanda sevdalara
Ağaç dostsun insana Ağaç büyüyen şefkatsin yeşil yeşil Yoksul ellerine alırlar dikenli baltayı Kurumadın ki daha diri bir gönül gibisin
Ağaç dost toprağa... Ağaç seninle büyüyen şefkat Dertli beşiğimiz senden ağaç Fakir tabutumuz senden ağaç Dost bilmişim ağaç seni Ağaç seninle büyüyen şefkattir Dost bildim ağaç seni
Ağaç dost mavi göklere Ağac senin sesin beyaz Beşiğimiz oldun ağaç Tabutumuz oldun ağaç Gel gidelim artık Bu şehrin dişleri kanlı Eli baltalı insanları var Çok eski ağaç senle dostluğum
Vefa borcum var sana ağaç Beşiğimiz oldun ağaç Tabutumuz oldun ağaç Ağaç şefkat güneşisin Ben insan sen ağaç benimle büyüyen gül aşk Seninle büyüyen gül gibi bir şefkat Ağaç senle büyüyen şefkattir Şehir kör
Beşiğimiz oldun ağaç Tabutumuz oldun ağaç Yaktık ısındık Ağaç sende insana şefkat güneşi
Ağaç dost bana Yoksul toprak ananın bize uzanan kollarısın ağaç Şefkatle sarmışsın bizi Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni Bu şehir kovuyor ağaç beni ve seni
Bir ağaçsın deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibi Mavi göklere Ağaç senle büyüyen şefkattir bana Ve kuşlara
Şehir görmese de Elif gibi soylu uzuyorsun zengin göklere soylu ağaç Elif diye ağlıyor gönlü elifli her rüzğar yapraklarında Kıymetin neden bilinmedi bal dilli ağaç Ağaç seninle büyümüş şefkat Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Sevgimiz zengin denize benziyor ormanlar deniz... Ağaç seninle büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat Kıymetim neden bilinmedi deme ve üzülme Gül gönüllüsün ağaç bu kirli şehirde
Ağaç ben dost bildim seni Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni Sevgim büyük bebek... Gel gidelim artık ey ağaç Bu şehrin dişleri kanlı
Ey ağaç Bu şehir mısır Zelihalı zindanlı Çilemiz tamamlanmadı Ah yakup hala yol bulunmadı sana
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.