Web Zaman Damgası

SÖZÜM KALMADI

[ italik ]
Yokluğuma avuç açarak büyüttüm seni
Sarıldığın sevdaya inkâr bakışlarını süren sevgili
Şimdi
Yalnızlığımın başkentin de dönüşü olmayan bir sürgün-desin işte
Geceye gömüyorum dokunmadığım gözlerini
Ve yine
Sahipsiz sözler türetiyorum
Seni unuttum demeye dilimin bile varmadığı

Vakitsiz üşüttüğün yüreğime;aklımın almadığı sonu yazdın yine
Geç kaldığın düşlerime kara bir bulut ısmarladın niye?
Sahipsiz gecelerime çöreklenmiş hıçkırıklarımdın benim
Aklından geçtim de sevdiğim
İnsan yüreğine kaç kez yalan söyler ki

Oysa
Sensiz kapatmaya korktuğum gözlerim vardı benim
Peşin sıra düştüğüm her yolun sonuna adını yazdığım
Ve
Seni yazmaktan bıkıp usanmadığım ölü şiirlerimi diriltiyordum sana
Kaç cevapsız soruyu yüreğime esir ettin giderken
Ve sen!
Hangi dipsiz kuyuda (aşkı)mezar seçtin ki kendine

Hangi takvime yazdın ayrılık gününü?
Söyle sevdiğim?
Hangi musallada yıkadın içime biriktirdiğim
Ve sonsuzluğum diye sevdiğim seni
Ya da
Kimlere kurban verdin ellerimle büyüttüğüm
Avuçlarımda sakladığım seni

Söylemeye korkardın;dilin değil de üşürdü yüreğin hani
Bazı ayrılıklar eti kemiğinden ayırıyor sevgili
Soluna saplanmış bir ağrıyı dindirmiyor hiç bir teselli
Sızılarım var benim şimdi!
İncesinden geçtim de/yüreğimi ikiye böldün işte

Toplarım neyim varsa senden geriye kalan
Bırakırım yol beklemekle heder ettiğim gözlerimi
Asarım bir dar ağacına sevda dedikleri illeti
Yine de susarım sana
Öldürdüğün yüreğimin
Ardın sıra söyleyecek sözü kalmadı nasıl olsa


ŞİİRLER GİDECEĞİ ADRESİ BİLİR.
(YOKLUĞUMA)