Web Zaman Damgası

KAYBOL Kİ DÜŞEYİM PEŞİNE...

Büyük oynuyor tanrıcı kuşlar,
Büyük umutları var her birinin
Ökselerinde aşka dair,
Uzuvlarında rehavet
Belki de en kindar ve sahtekâr tokalaşmaların mimarı.

Yine is yüklü gökte dolduruşa gelen kara bulutlar:
Yağsa da yağdığına mı değecek diyenlere inat,
Büküldükçe aklın kıvrımlarında;
Her şerde olmalı bir hayır, demenin nazarında
Bilinmeze lanet okuyan hangi kumarbaz benzeri
O sefil yürekte,
Bir radar hassasiyetinde dokunup da yüreğime
Çalan şarkıları resmetmek
Hem de umarsızca kanayan yaralarıma
Merhem olmasını dileyip
Merhamet dilenmeyi beceremediğim
Geri dönüşümlü bir poşet kadar da kıymete binmezken.

Aşkın havsalasında tek kişilik oyun aslında
Sevmeye dair,
Lakin sevilmekten bihaber nice fişek dolu kerameti de
Saklı tutup heybesinde,
Kamburu çıkan geceye pekişen hoyrat bir aksanda;
Göğü es geçen güneşin bile doğduğuna şüphe
Etmekten öte ölmeyi temenni ettiğim
Soytarı bir kelamda;
Palyaço yaşlarımı
Yasa hibe edip de
Yaslı ömrümü yaşsız bir yıldönümünde
Sunup ortaya
Ve ansızın dirilen dünümün gölgesine sığındığım
Babamın hayaletinden bile korkmamayı dilediğim,

Ya sonra?
Diyenlerden biri isen,
Kaybol gözümün önünden!
Kaybol ki düşeyim peşine
Mutlak bir sevinci sunmuşken
İlham perilerim diri bir aksanda
Şakıyan ateş böceklerine konan buseyi
Yok sayarken sen, sevgili.