Web Zaman Damgası

Habersiz Gitmez Hiçbir Şey

Habersiz gitmez bizde var olan mutluluk
Verir sinyalini giderken olursak akordu bozuk
Birde yaparsak bilerek bol bol akılsızlık yani angutluk
Hatta olursa birde ayarımızın dengesi bozuk
Haber verir gider bunlarla var olan mutluluk
Sanmayın çeker gider kendi iradesiyle
Aslında sarar bizi var olan hakkın verdiği kuvvetiyle
Habersiz gitmez bizde var olan mutluluk
Verir sinyalini giderken kendi edebiyle
Çeker gider yeri olmayan bizde kendi elimizle
Ara bir daha gelir mi var olup da giden mutluluk

Hiçbir şey gitmez hatta var olan yârin o tatlı gülüşü
Kendi elimizle yıkarız görürüz yârdeki o ölüşü
Görürsün yakarken yâri kül olup yananı sönüşü
Ölen geri bu âlemde dirilmez arama sen gülüşü
Bir daha bulamazsın yârde o tatlı canlı öpüşü
Kendin yakarsın ateşi döndürürsün küle dönüşü
Giden geri gelmez bu âlemde sen gör sendeki seni
O nazlı yârde ki hıçkırıklarla dolu çöküşü
Verir sinyalini giderken kendi edebiyle
Çeker gider yeri olmayan bizde kendi elimizle
Ara bir daha gelir mi var olup da giden mutluluk

Gitmez bir bir var olan yanımızdaki dostlar
Bize candır bu âlemde o cana can olanlar
Yıkar terk ederiz bizdeki uslanmaz benlikle
Hatta en kolayından çok çabucak ivedilikle
Sarar etrafımızı elimizle kazandığımız samimiyetsizlikle
Geride ne dost kalır ne seven birisi kesinlikle
İşte böyledir dostlar kendimiz eder kendimiz buluruz
Mutsuz bencil olursak kaderi suçlar yoruluruz
İnsanlarda hatayı bulur kendimizi o an unuturuz
Hiçbir şey gitmez sinyalsiz bizden habersiz
Mevla yarattığında olmaz ki hiç adaletsiz
Biz şaşarız unuttuk mu biz değimliyiz beşeriz
Biz beşeriz unutur kendimiz küseriz
Aslında gönülde severek yaşayan bir neferiz
Kendimiz eder terk eder çeker gideriz
Unuturuz kendimizi benliğimizi benliğimize gülümseriz
İnsana gülümsediğimizi sanır nefretle bir ömür hayat süreriz
Verir sinyalini bizde her şey giderken kendi edebiyle
Çeker gider yeri olmayan bizde kendi elimizle
Ara bir daha gelir mi var olup da giden mutluluk
Ara bir daha gelir mi var olan yâr ile gülüşü o güzel öpüşü
Dostların o candan cana can olan Mevla’nın verdiği görüşü

Ölüm derler gelir habersiz çoğu zaman verir haberi
Tutmaz olur tutan o dizleri elleri
Dönmez dilleri karışık anlamsız olur sözleri
Saçına sakalına karlar yağar sararır ömür defteri
Hazırlan der kula yandı dönülmeyen yolun feneri
Bilen bilir hazırlar kendini alır gitmeden önce azıkla güzel amelleri
Ya da kendi elimizle götürürüz yıkan o nesneleri
Anlamsız kalır gidilen yerde bize yer buldurmayan taşırız o acizleri
Mevla boşa mı verdi bize sormayız o gülüşleri
Yıkarız kendi elimizle var olan o imanlı merhametli günleri
İşte böyledir nedensiz değildir kul ya yıkarız ya yıkar birileri
Karşı çıkmayız kabulleniriz böyle nedensizleri acizlikleri
Yıkılınca kaybederiz kendimizi kader deriz böyleymiş
Kulun sanki buymuş deriz tüm bildikleri
Verir sinyalini giderken kendi edebiyle
Çeker gider yeri olmayan bizde kendi elimizle
Ara bir daha gelir mi var olup da giden mutluluk

Âşık Gülveren’im işte böyledir her şey yanmaz hiçbir şey alevsiz
Kendimiz kendimize keseriz kalırız bir ömür boyu nefessiz
Kul tek başına yaşayamaz mutluluğu aşkı kalamaz gülümsemesiz
Kendi eder insan kendine bilmez kendini kalır nedensiz
Mevla der kulum kendini bil beni bil her şey olmaz ki sebepsiz
Bu dünya böyledir her şey bizim elimizle küser gider olursak basiretsiz
O zaman hayat mutluluk yarınlar biz gibi olur belirsiz
Biz insanız bizi Mevla yarattı biziz benzersiz
Yazılmaz notasız şekilsiz beste şarkı olmaz bestesiz
Bizde yaşarken inşallah olmayız severken insan iken güvensiz
Verir sinyalini giderken kendi edebiyle
Çeker gider yeri olmayan bizde kendi elimizle
Ara bir daha gelir mi var olup da giden mutluluk
Habersiz gitmez bizde hiç bir şey
Çal o nazlı yâre aşkla güzel bir ney
Sen kendini bil ey kul hey
Her şey seni arar bulur yahey yahey yahey
Her şey sen kul içindir hey hey de hey
İzin verirsen yaklaşır peyderpey
Ya izin vermezsin uzaklaşır peyapey
Kendin kalırsın elinde bir ömür üvey
Ağla bir ömür tey tey de tey tey
Âşık Gülveren
[ italik ]