Web Zaman Damgası

çapraz ölür piyonlar..

özlemek
ne demek
diye soruyor
ertelenmiş bir yolculuğun
tam içinde,
yerini ve yönünü arayıp bulamayan,
dağınık saçları
omuzlarına
emanet edilmiş bir kadın ki

artık pusula kullanmıyoruz aşkta.

kasıklarına,
ellerini gömmen
yetiyor öldürmeye
şu tanıdık sırtı.
seni taşıyor omuzlarında

/mor.

ne yaparsın;
gök-yüzünün hüneri bu
su olup akmak..

ve dedim...
sırtı dönük bir sestir düşen
bir kelime..
ne vakit tutsan ellerinden
korktuğun bir geçmiştir,
soluğuna yanaşan,
sol yanına ki

unutma!
çapraz ölür piyonlar..

bil ki
git gide azalıyor günlerim
azalıyor sesim
azalıyor yakınken beni ısıtan

ellerin/ellerim

sardunyaları hep pasgeçiyor gözlerim,
kedilere de bakmıyorum artık
günlerin nasılda karamsar.

sokağını yitirmiş kaldırım taşıyım
geçip gittiğin her yerimde,
bana yabancı benlerle

kala kaldım çıplağım…!

etime bulaşan etinden,
ruhumu sıyırmak için
öleceğim bu gün
ve bu gün
bütün yeniklerin anası.

yeni bir şey yapmalıyım
kalkıp sana gelmeliyim!

bir tek sana
bir tek sesine
bir kelimene..



(...)