Web Zaman Damgası

İclâl-i Ecdâd

Bu nasıl bir büyü ki; bükül yüreğim bükül!
Tarih sayfalarında hep ismini zikreder.
Hasretinle kavrulan, olurken bir avuç kül!
Şiir, şarkı ne varsa kendine fikir eder!
Gece derin uykudan bir ezanla uyanır
Ve güneş kendisini mahşere doğdu sanır!
Asaletinden asla taviz vermez duruşun
Sen ki; nice sultanı kucaklayan anasın!
Belki de bu yüzdendir beni cândan vuruşun
Öyle derinden ağla hıçkırıkla anasın!
Ayasofya’yı saran esrarengiz lâl misin?
Yoksa bize sunulan o sonsuz iclâl misin?


Yedi tepeyi hele Yahya Kemal’e sorun!
Nasıl tarif edecek kızıl kordan güneşi
Cennetten köşesin sen! Aşıktır evlat, torun
Ruhuna eş anmayın yoktur dünyada eşi!
Bir damla gözyaşına gümüşlenen Marmara
Diğer adındır vuslat yâr mısın yoksa yara?
Üsküdar’a Bizans’tan kalandır Kız Kulesi!
İlk ezan okunduğu yerdir Arap Camisi
Yedi kule, hisarın ve de Aydos Kalesi!
Gizemiyle kuşatır İstanbul’un hamisi
Haşa edemem sitem Gül Yüzlü’m darılacak!
Necip Fazıl’ım desem boynuma sarılacak!


Hâkk dâvetine dâvet ederken Sultanahmet
Durma Ey ademoğlu ! Secdeye eğ başını
Bu mukaddes mekânda günâhlara tövbe et!
Boğazın mavisine yoldaş eyle yaşını
Rengârenk haritada Fatih Han’ın izi var!
Leylalaşan halime Eyüp bambaşka diyâr!
Oku Mehmet Akif’im İstiklal marşını sen
Alkış tutsun martılar büyülü endamına
Adım attığın yerde toprak olurken beden
Boynuma şiir geçir razıyım idamına!
Bir içim su gibisin ağırbaşlı ve kibar
Safirle benliğimi ruhumu ruhunla sar..!

Vuslâtı kelam

Hatice Ayşe Hasan