Web Zaman Damgası

NakaNaka

öleli yüz bin yıl olmuş
siz hala şapkadan canlı tavşan çıkarıp
eski devirlere
ölülerden medet umuyorsunuz
oysa...;
-hayatın harcayamadıklarından değilsiniz-
şişe dibi gözlük devrini çoktaaan geçtiniz, siz hala uyuyorsunuz
..
belki bin belki onlarca bin yıl sonrası herkesin üzerinde yaşadığı bir yıldızı olacak
milyarlarca yıldızın içinde devasa bir yalnızlık
ne bir Tanrı misafiri ne de bir afacan çocuk kapınızın zilini çalacak
sığındığınız gökte...
-umutsuzluk özleminiz dibe vuracak-
..
kız oğlan kız olmadığınızı anlayacaksınız-
geceler mehtapsız,
lmuş
artık ne annenizin mutlu masalları uyutabilir
ne de babanızın kucağı avutabilir sizi
üç ayda bir aldığı maaşını çaldırmış emekliye döneceksiniz
mobilinizle baş başa
hüznünüz, kara kara düşünceleriniz olacak
..
bütün zamanlarınız eskitilmiş
hırsınız yakıt olmuş zirve yolculuğunuza
amma velakin yetmişinde bir adam olarak...;
topuklu giyme yeteneğinizi tamamen kaybetmişsiniz...yalınayak yürüyorsunuz
-yeşil ayva ısırmayacaktınız-
uzay avşan kanı çay içecek
sımsıcak bir tebessüm ve kuş dili masallarla yetinecek
-organik dünyaya kıymayacaktınız-
....
...
..
aslında Dünya uzayda bir toz zerresiydi süpürdünüz
şelale sandınız kendinizi
cinnet geçirip köpürdükçe köpürdünüz
ve sonunda ar umudun telvesinde
ancak uyanıp yeniden başlamak için...
önce ölmek lazım Nuh’un gemisinin güvertesinde
....
...
..
2010