Web Zaman Damgası

Kerbela

Muharrem hüzün Peygamberine acı oldu matem oldu yürek yangını oldu
Zaten Kainatın Sultanı hep acıyla yoğrulmuştu
Daha anne karnındayken yetimlik kaderi olmustu
Gül yüzlü Peygamberim dünyanın kucağına yetim doğmustu
Annesini de babasının kabrinden donerken Ebva denilen yerde sonsuzluğa yollamıştı
Yetimliğin öksüzlüğün acısı damarlarında dolasırdı
Ama Yaradanı asla Nebisini yalnız bırakmadı
'Seni yetim bulup barindirmadik mı?'
Rahmanin yardımiyla dimdik ayaktaydi

Ümmetinin akıbeti yegane derdiydi
Beni Hud ve Murselat süresi ihtiyarlattı derdi
Mahser gününde ümmetimin hali nice olur deyip endise ederdi
Alemlere rahmet diye gönderilen şefkat Peygamberiydi
Peygamberimin sav bir adı hüzündü bir adı çile Gözlerinin yası cennete dökülen inciydi
Gülmesi bile sanki inci dislerinin görünmesi içindi
Öyle sınırlı öyle derüniydi
Fâtıması gözünün nuru gönül aynası
Alemler hayrandı nurani bir güzelliği vardı
Ağlaması gülmesi yürümesi aynı babasıydi
En çok da O andırırdı Alemlerin Sultanını
Saadethanede büyüyen bir gül goncasıydı
Yanınca ciğerparesi babasının canı
Ağlama kızım ağlama derdi Allah koruyacaktır babanı
Onunsa gözyaşları cehennem ateşini söndürmek için akardı
Babasına ise sefkatiyle sanki bir anaydı
O zamanin adetlerinde evlilik çağına gelen kizın babası
Kızım var diye haber yollardı
Ve ..
Rasulü Kibriya Kuran hatmini ilk biterene kızım Fâtımayı vericem diye haber saldı
Hz Ömer Hz Ebubekir Hz Ali ve herbiri gökteki yıldız misali sahabe arasında bir yarış başladi
Cok geçmeden Şah ı Merdani Haydari Kerrari
Aliyyul Murtaza
Ben okudum diyerek kapıyı çaldı
Dedi ki Yarasulallah siz üç ihlas bir fatiha okuyan hatim yapmış gibidir buyurmuştunuz
Ben de hatmimi yaptım çaldım kapını
Böylelikle cennetâsan yuvanın temelleri atılmış oldu
Hz Fâtıma velilerin anası cennetler sultanı Hz Ali velilerin babası
Birgün mübarek hirkalarıyla Fâtıma'sını Ali'sini Hasan'ını Hüseyin'ini sardı sarmaladı
Ehli Beyti Efendimizin can damarıydı
Büyüdü bu yuvada Hasan Hüseyin iki gül goncası
Bir ayağında sallardi kuzusunu bir elinde diktiği kumaş parçası
Dilinde de zaten hiç eksik olmayan Rahmanın zikrullahı
Cennet reyhanlarım diye severdi Alemlerin Sultanı
Oyle tatlı öyle nazlılardı
Dedelerinin omuzlarında namazlarını kılarlardı
Alemler o iki cennet çiçegine hayrandı
Kainat onlara mesthane bakardı
Bir damla gözyaşlarına Kainatın Sultanı kıyamazdı
Bir bayram bayramlık istedi dedelerinin nazlı ceylanları
Hz Fatıma fakir Hz Ali fakir yok alacak imkânları
Cebrail iki beyaz elbise getirdi cennet libası
Onlar giyince dedelerine dediler keşke dedeciğim renkli olsalardı
Cebrail as buyurdu Ya Rasulallah su serp üzerlerine
Su serpti Efendimiz üzerlerine biri oldu sarı biri oldu kırmızı
Cebrail ağlamaya başladı acaba neden ağladı
Rasulallaha verilecek elbet bir cevabı vardı
Dedi ki Ya Rasulallah HASAN' ın zehirlenerek öldürülecek o yüzden oldu elbisesi sarı
HÜSEYNIN al kanlara boyanacak o yüzden elbisesi kırmızı
Nasıl dayanir buna Kainatın Sultanı
Ağladı ağladı cigerleri dağlandı
Zaten evlat acısını Ibrahim'inde Kasım'ında Abdullah'ında yaşamıştı
Küçük bedenlerini koyarken toprağa
İnci gibi gözyaşları yanaklarını ıslatmıştı
Şimdi de cennet reyhanlarının acı haberiyle sarsılmıştı
Gelecek o o ay muharrem  ayıydı
Matemdi Efendime Muharrem ayı
Hüseynisin kellesi koparılacaktı
Al kanlara boyanacaktı
Yezidin hışmına ugrayacaktı
Ve geldi de..
Muharrem geldi..Yer gök ağladı
Ciğerler yandı
Mahseri vicdanlar şaha kalktı
O nasıl bir acıydı
Bir damla suya hasret kalarak Cennet Efendisi şehadetin koynuna dolandı
O ay bu aydı
MUHARREM AYIYDI
Yerse acılarin diyarı KERBELA'YDI...