Web Zaman Damgası

SÖZCÜKLER KIRAĞI ÇALAR MI?

Sözcükler kırağı çalar mı sevgili?
Ya da sevgiden mütevellit bir özrüm mü olmalı?
Gölgelerden kaçıp da sana sığındığım,
Senden kaçıp da ölümün kapısını araladığım?

Oynama ne olur sözcüklerle:
Aklım çok karışık.
Karman çorman hezeyanlarımla yanındayım
Şu meçhul adanın
Bir de diyemediklerini giydirdiğim;
Giyinik bildiğim çıplak bir şiirim belki de.

Defolu kimliğim ezeldir;
Debriyajın bile yerini bilmediğim
Serkeş bir faniyim, sözün özü.
Az buçuk uyumsuz seyrim;
Seyredip de kendime güldüğüm
Paçoz bir hikâye kadar da
Ölümsüz olmayı dilediğim
Kara kuru bir Eylül yaprağıyım;
Hala düşüne kurduğum ölümü;
Sevip sevip başa sardığım aşkın yaftasını
Sonra da kurulduğum başköşede
Şimşekler çakan gözlerinde
Ölü bir cenin olma kaygılarımı
Henüz söndüremediğim melun bir güfteyim bazen.

Sözüm ona kaçın kurası şu dünya.
Hani olur ya;
Mutluluk çalar kapımı bir sonraki şiirde,
Dememi de asla bekleme
Hele ki bellediğin ne ise
Garipseme de içimin kıvılcımlarını:
Bir yanıp bir sönmek marifet olsaydı
Çoktan evrene dikmiştim sancağımı
Hele ki sevi mertebesinde
Kimse elime su dökemezken
Ben nasıl yanarım bunca zaman;
Suyu köz bellemesem.

Şimdilerin rivayetinde
Ölü bir sancıyım
Hele ki sanrıların tufan olduğu eksenimde
Ölümüne sevdalıyım
Bir mevta niyetine göm beni
Hadi bir şiirin son dizesine
Sonra da evrileyim gölge mahiyetinde
Bir kuytuda almışken yerimi:
Kurum kurum kurumlanmayı mademki beceremedim,
Ölüm çıksın ki;
Ben de ölümlü bir şiir kadar garibim.

Kelimelerin tozunu alıp her sabah
İmleçleri de meziyet bilip günün beş vakti
Bir de görücüye çıktığım
Her kuşluk vakti
Kursağımdaki heyecanı nasıl söndürürüm,
Gel de sor bana.

Kardıkça ömrü neler çıktı bahtıma;
Döndükçe geri, kurmalı bebek gibi
Önümü görmeyi unuttum
Hele ki istişare ettiğim günün gecesinde
Bir de yatsıyı kılıp annem
Yüzüme gözüme üflediğinde,
Dolar dolar da taşarım
Elim böğrümde,
Aşkın hicabı ile yetinmeyi bilip
Sevmekten gayrisi gelmezken elimden
Şimdilerin dün yoksunuyum;
Dünüm zaten kayıp bir günce
Ben kazdıkça toprağı
Şiirlerin kalıntısında
Bir hutbe değerinde okumanın da sürdüğüm o sefası
Kayıpların indindeyim.

Bulmayı beceremediğim ne ise
Ahvalimden sorma beni asla
Hakka sor beni neyden ibaretim
Hak yolunda bir menzilim;
Kaynadıkça için için,
Aşka sevdalı rütbemde bir yoksul ukdeyim
Dünün rahlesinde yarına âşık bir kıblede
Yaşamayı meşk edindiğim
Kutsalın haznesinde bir çentik kadar
Olsa keşke değerim.