Web Zaman Damgası

cezayir menekşesi

kendisini kalp diye tanıtan
ve sizden vaat karşılığında aşkınızı isteyen hiç kimseye
hayallerinizi vermeyin


diyor dış sesim


içime kulak veriyorum sonra
ses yok
tekrar deniyorum
duyduğum aynı ses





anlıyorum ki yankılanmış
boşluğun duvarlarında


ardından,


ne halin varsa gör edasıyla
kapıyorum kapıları
dışımdan
içime


..


bazen diyorum
gemiler değildir kalkıp giden
limandır
gemisiyle zincirini söken





ve her gidişin kendi içinde makul sebepleri vardır deyip
sonucuyla birlikte yolluyorum avuçlarımdan
ufku kaybolmuş çizgilere





halbuki
herkes, iyi olsun isterdi
güzel olan her şey
bir şeyin içindeyken
ve o bir şey
her şeyiyken kendine
sürsün isterdi
sonsuza verilen sözlerle
yemin edercesine





gittiler
her gelen
gidişe ant içmişçesine
gülen yüzün ardında saklı yemine sadık kalma pahasına
paha biçemediği aşkı
satar ayrılıklara yok fiyatına





kimi kendine gider
kimi yalnızlığına
kimi yanılgının boşluğunda boğuşurken keşkelerle
kimi bekler yine de
neyi beklediğini bilmeden
ve hiçbir şey ummadan
bir adım öteye gidemeyen adım'sızlığın sızısıyla
mıhlanıp kaldığı o yerde
yaşamak isterken yeniden
eskisi gibi
eskitemediği her ne varsa yar'dan kalan yaralarıyla
kabuğunun altında
siner ya kendine
ha işte
orada dur

,,

durabilirsen

,,


çünkü sen
sevdiysen
ve artık 'sevilemez' mührü vurulmuşsa kalbine
hiçbir aşk grubunun kalbiyle uyuşamaz kalbin


bakma kalemin gevezeliğine


mürekkebine renk veren gözlerindi eskiden
şimdi her rengin teline değiyor


ki,


belki tutar demini yeniden
gözlerinin k'ağıdında


sonra mı !


sorun değil sevgili



silersin yeniden..