Web Zaman Damgası

MARTILAR UYURKEN (7)

Baver ruhuna yüklemişti bir kez yalnızlığı
Kırların şakaklarını süsleyen bu adamda
Milyonlarca kalp olsaydı ne fark ederdi ki
İçinde Gülizar yoksa

Baver eşyalarını toplamak için yukarı çıkıyordu
Birden kapısının çalındığını işitti
Hızlı adımlarla kapıyı açtı
Sağa sola bakındı ve kimseyi göremedi
Birden bir motorun hareket ettiğini fark etti
Kafasında kask olduğu için yüzünü görememişti
Hızla arabasına koştu ve takibe koyuldu
Uzun bir kovalamaca başlamıştı
Bir müddet sonra gözden kaçırdı motor sikletli kişiyi

Bu duruma çok sinirlenmişti genç adam
Geri dönüp eşyalarını toplamaktan başka bir şey düşünmüyordu artık
Yıllardır Gülizar'ın kabuslarını görüyordu
Ve bu durum onu epeyce tedirgin bir hale sokuyordu
Çünkü yalnız yaşadığı için bütün gün onu düşünüyor
Akşamları başını yastığa koyar koymaz rüyalarına giriyordu
Aklını kaçırmaktan korkuyordu belkide

Evine yaklaştığında hatıralarını gömdüğü Gülizar'ın mezarını gördü
Onun hatırası için yaptığı boş mezarın önünde durup aracından indi
Başı öne eğik ve üzgün adımlarla ağır ağır yaklaştı
Bir müddet boş boş bakındı mezar taşına
Sonra mezarın ayak uçlarında gümüş bir zincir gördü
Elini uzatarak almak istedi
Fakat zincirin bir kısmı toprağa gömülüydü
Ve çekmeye başladı zinciri çektikçe
Toprağın altında büyük bir şeyin olduğunu gördü
Hafiften toprağı kazdı ve bir parça mukavva kağıdına yazılı bir not gördü
Notta şöyle yazıyordu

"Sanırım sandık eline ulaştı
Şimdi mezarı kaz
Unutma mezarı kazmaya başladığın andan itibaren
Ölüm ensende olacak ancak bu şekilde Gülizar'a kavuşabilirsin"

Baver kısa bir şaşkınlıktan hemen sonra toprağı kazmaya başladı
O kadar sür'atli kazıyordu ki
Ölüm ensende sözünden çok
Ancak Gülizar'a bu şekilde kavuşursun sözü ilgilendiriyordu onu
Hiç durmadan kazıyor her kız'ışın da

"Ölümse ölüm yeter ki Gülizar" diyordu

Toprak açılmıştı artık
Vakit gömdüğü hatıraların açılma vaktiydi

Fakat kapısına bırakılan sandığın içindeki Gülizar'ın sözleri
Baver'i derinden yaralamış ağlamaktan bitap düşmüştü
Ve oturduğu kapı eşiğinde
Başını dayadığı yerde uyuya kalmış ve bu rüyayı görmüştü

Genç adam uyanır uyanmaz
Karşısında hatıralarını gömdüğü mezarın önünde
Kuzeni Adal ve Adal'ın kocası Ararat duruyordu

Adal Baver'in teyzesinin kızıydı ve psikiyatriydi
Ararat ise Baver'in Çocukluk arkadaşıydı o da dedektifti

Baver yerinden doğruldu ve yanlarına gitti

Ararat üzgün bir ifadeyle
"Hala hatır anıların gömülü mü burada" diye sordu
Baver gözünü mezara dikerek
"evet hep orada kalacaktı fakat şimdi çıkartıyorum" dedi
Adal endişeli bir ses tonuyla araya girdi
"neden çıkartıyorsun seni bundan vazgeçiren şey nedir iyi misin sen canım"
diye sordu
Baver baygın gözlerini kuzenine çevirerek ve kısık bir sesle
"Yıllardır Gülizar'ı görüyorum rüyalarımda
Fakat son bir haftadır çok farklı görüyorum
Sanırım zamanı geldi"
Adal
"bir haftadır ilaçlarını almıyor musun"diye sordu
Baver
"hayır içiyorum ilaçlarımı"
Eliyle kapıdaki sandığı göstererek
"bu sabah geldi içindeki günlüğü okurken uyuya kalmışım
Rüyamda hatıralarımı çıkarmam gerektiğini gördüm
Hislerim bu sandıkla ilgili olabileceğini mırıldanıyor bana"

Adal Ararat'a bakıp başını hafiften salladı
Baver'in iyi olmadığını düşünüyordu

Genç adam yorgundu
Ararat'a dönerek

"Bana yardım et çıkartalım şu kahrolası mezardan hatıralarımı"
dedi ve olduğu yere bayılıp kaldı


7. bölüm sonu
devam edecektir
ferit karasu