Web Zaman Damgası

VAKİTSİZ SÖYLEYİŞLER-III

11. LERZAN

gördüm ki: yazılarda titreşiyor yokluğun
yokluğunun karamuk gözleri gördüm ki gülümsüyor
yokluğunun elleri bana dokunmak istiyor
-ay ışığının aydınlattığı feneryolu'ndan-
dokunmak dedimse, tekdüze değil
basmakalıp bir görevi yerine getirirce değil
değil öyle dostlar alışverişte görsün
özcesi: sen tanrıçasın
toplamışsın çevrene, evrende ne var yoksa
-tüm mimeraller muhabbetle dizilmişlerdi
hayvanların hepsinde bir hoşnutluk havası
bir çılgınlık kükremiş: otta, taşta, toprakta-
sen özcesi tanrıçasın
-afrodit'ten filân daha alımlı-
merkezcil gücünün çekimi sonsuz
sanki: sen sesinde sevda sırları
sanki: sen seke seke yürüyen yaşam
sanki: sen seferberlik
sevda üstüne, sevda üstüne, sevda üstüne
hiçliğin ihânetteki kara-rahmini
besmelesiz hırpalayıp
bünyamin adındaki şu "umarsız sonlu"yu
sonsuzluğa fırlatan
düş kuyusu
göktaşı
lerzan of
lerzan

12. ARTIK-İNSANLAR

çok çok eski çağlarda
genellikle karasevdadan ölürmüş insanlar
-uykularına çiçek tozu karıştırarak-

ali'nin külâhını veli'ye
veli'ninkini ali'ye
giydirme yüzyılları geliyor sonra

o zaman bu zamandır
-kudurmuş bir ejderha olan tüketim hırsının kucağında-
parasevda'dan geberiyor artık-insan'lar

13. BİR ÖZLEDİM Kİ

özledim, ellerinden
ellerinden bir tas sıcak çorbayı
bir tas sıcak çorbayı

özledim, gözlerinden
gözlerinden süzülen anlamlı bakışları
anlamlı bakışları

özledim, dillerinden
dillerinden dökülen ozanca sözcükleri
ozanca sözcükleri

özledim, yüreğinden
yüreğinden devrilen sevda nehirlerini
sevda nehirlerini

ellerini
gözlerini
dillerini
yüreğini
bir özledim
bir özledim
anlatamam ki

14. SESİNLE

a.
bir sesin izini sürüyorum
parsların, kaplanların parçaladığı
sonsuzluğa yayılan orman içinde

bu ses bana senden armağan
çatlatsa da kalbimin çeperlerini
onu çocuğummuşçasına sarmalıyorum

sesinle kavrıyorum anlaşılmaz sözleri
kendimi sesinle yitiriyorum
koyu kahverengi düşler içinde
b.
sesin: sokakların en ilkel dili
karşılıksız aşkların en ilkel dili
bu yüzden onsuz edemiyorum

15. KALBİ KIRLANGIÇ KANATLI

öfkesi baldan tatlı
kalbi kırlangıç kanatlı
sevgilim benim

sütliman gülersin güldüğün vakit
üstüme inciler sıçratırsın

bir peri masalının içinden
salınıp gelen
gülistan olursun

sen, gülistan olunca
ben, kendimden geçerim
ister inan, ister inanma
delirmişçesine çiçek açar
ayaklarım ve ellerim

çünkü: bilirim özyapını
cuntacılar oluk oluk kan akıtsa da
yüzüstü bırakıp gitmezsin sen sevdalını