Web Zaman Damgası

ÇAĞCIL FIÇILARDA İNSAN

fıçılar arardı diyojen
güpegündüz
sinisi helvayla dolu yaşamlarda

son trenler vapurlar kalkıp gitti
günlük güneşlik bir dünyaya gözlerini açmadın diyojen
fıçılar aramak güpegündüz
kapına bir deste gül getirip bırakan sevgiler yitti

sinisi helvayla dolu yaşamlarda
ölmeye yatıyoruz şimdilerde palas otellerde
kış ortasında açan yediveren güllere şaşıyoruz

herkes bir otel seçiyor kendine oteller içerisinden
eski yıpranık giysilerimizi değşitiriyoruz
yaşanmayan evlerimizi
eviçi şairleri unutuyoruz
evlerin şairi necatigili

güpegündüz fıçılar aramak
yaşamın dar koridorlarından geçmek
izbe odalarda bir yazın tansığı

çağcıl bir devinmdi yüzyıllık yalnızlığımız
güpegündüz fıçılar aramak
onca yoksulluk varken

yalnız ölümün yolculuğunu mu anlatır şiirler diyojen
ölümsüzlük şarabına değmedi çarpık kentlerin dudağı
sevgileri kucak dolusu sunan bahçelerden bahset bana

okunacak olan en güzel kitap nedir diyojen
fıçılarımızdan çıkıp uyandırmak toprağı baharı tomurcuğu kuşu
rıhtımdaki kuşları örtünmektir övgün ey şair

kurutulmuş felsefe bahçelerinde
şiire dizilip ölmeyenler
phonix kanatlarını çırpa çırpa tutuşturdu bedenini

fıçılar arardı diyojen
güpegündüz

Ömriye KARATAŞ
10.09.2017