Web Zaman Damgası

ŞAİRİN ARZUHÂLİ

Bir başka olmalı şairin her şeyi
Hüznü, sevinci, tasası
Bir derdi olmalı onun derinlerde
Ya da ılık ılık kanayan bir yarası
Çıplak ayaklı bir çocuk mu gördü
Acımalı yüreğinin ortası

Hatta tanıdık bir berberin
Tıraş koltuğunda bile
Rahat olmamalı bir şairin yeri
Zira pamuktan değil de cam kırığındandır
Ruhu mustarip bir insanın minderi
Bir şey gelir aklına mesela
Bir ilham, bir sızı, bir esin
Veya yeni doğan bir şiirin beyitleri
Aniden bastıran bir depremin
Dellendirdiği bir rasathane gibi
Kaydetme telaşına düşürür onu
İçinde meydana gelen titreşimleri

Hissi, heyecanı, hevesi
Anadolu’nun dağ çeşmeleri gibi
Her daim burmasız
Şırıl şırıl açık olmalı bir şairin
Hem üzülürken hem sevinirken
Çok olmalı onun bahanesi
Mesela bir bebeğin gülmesi
Bir baharı süsleyen bülbül sesi
Ya da bir ninenin torun öpmesi
Hemen kımıldatmalı onun
Nahif gönlünün tellerini
Yerine gelmeli neşesi

Farklı geçmeli bir şairin
Günü, ayı ve haftası
Ağustos’u, Eylül’ü, Mayıs’ı
Hatta derdim yok dediği anda
Bir kelebek gibi kaçırmalı
Onun keyfini çok uzaklarda
Aç ölen bir kutup ayısı
Ya da bir kırkikindinin ardından
Darende’nin bahçelerinde
Dolu yiyen bir kayısı

Değil mi ki dört tarafımız yangın
Değil mi ki bütün ortalık kan ve irin
O halde benim gibi kilolarıyla
Başı dertte olmamalı bir şairin
Yanmalı, tutuşmalı, inlemeli
Hani alevleri harlayan bir ocağın
Üzerinde nasıl erir margarin
İşte aynen öyle, çilesiyle erimeli

Mesut ÖZÜNLÜ