Web Zaman Damgası

ağlıyorsun mahcup utangaç yapa yalnız.

Sen
üzerine kaç gecenin huzursuzluğu sindirilmiş kuytularda
camların buğusuna dökülmüş sönük bir yıldız gibi
ağlıyorsun


ben deniz kıyısına hep aynı kelimeleri yazıyorum
öncesini, sonrasını ve de seni
anlatıyorum …
eylül gecelerinde ki yağmurlara
şehrin susmayan bir köşesine biraz evvel
mavi düşlere bir ışık gibi sinmiş gözlerini.
falan filanken...
vesaire iken ben
bir parantez içine sıkıştırılmış
sendin bütün öykülerin başlığı



*


Sen
bazen aynaların derinliğinde suskunca
bazen ince su sızıntılarının yıkadığı taşlıklarda
ağlıyorsun …


bazen sen kaçıyordun da ben arkandan koşuyordum
koca kentin kalabalığında...
bütün yollar kapalıydı oysa
bütün kıyılar köşeler …
oysa bütün caddelerde sokaklarda
aysız gecelerde
kaç kilometre hızlarla koşarken saatler
ve de aniden dururken zaman
defalarca …
sen lazımdın



*


sen
sonra günün akşamında melengiç yapraklarıyla birlikte
çöl gecelerinde ki gizli bir cehennem gibi
mahcup
utangaç
yapa yalnız
ağlıyorsun

*

Redfer