Web Zaman Damgası

GÜL GİBİ

Hayat bir mazi oldu, yarınlar bile soldu
İstikbal el sallıyor, yalnızlık kader oldu
Dev bir çınar yıkıldı, gölgesi bile toprak
Ölüm adı altında, dost gözler yaşla doldu.

Babam gitti derken biz, Annem rahmetli oldu
Zaman yaktı durmadan, yaktıkça yakar oldu
Bu nasıl bir acıdır, hiç durmadan büyüyor
İçten içe yakıyor, tüm benliğim kül oldu.

Ölüm kaçınılmaz son, fanidir beden fani
Beni var eden canlar, hani canlarım hani
Toprak bile ağladı, kabardı kara toprak
Mezar dedikleri şey, nur olsun gani gani.

Çift gözüm görmez oldu, insan çok ama yok yok
Etrafa bakarım da, yok artık yok anam yok
Allah bakidir mutlak, gerisi gelip geçer
Güle güle git Annem, yok artık yoksun yok.

Anne sensizlik ölüm, yaşarken ölmek gibi
Canlı cenaze sanki, tam bir cehennem dibi
İçim yanıyor içim, yaşayan bir ölüyüm
Nur içinde yat Annem, hiç solmamış gül gibi.