Web Zaman Damgası

Dokunma güneşimi

Yalanı heybene doldurup gittin
Ne bir ses ne hoş bir seda bıraktın
Her gidişine dönemez derken
Yok etmeye çalıştığım hatırlarım
Unutmaya çalıştığım geçmişim
Ve
Aylar sonra bana göre yıllar geçti diyordum ki
Yeniden bir yaz günü çıktın karşıma
İçime dokundu bir gelişin bir gidişin
sessizliğin şarhoslugu bedenimi
Islatan damla damla akan kan kokusu
Yüreğime uzandım
Artık benliğimde senli güneşimi söndürdüm
Yürüyüp gideceksin arkana bakmadan
Seni anlamasını beklemeden
Gideceksin diye seslenişim kendime
Silmeye çalışırken gelişin
Bedenime işleyen zehir parçaları yutuşum
Sen
Hangi acılı günümde yanımdaydın
Hangi kahkahaları birlikte attık
Ne zaman uzun sohbette bir aradaydık
Ne ara yaşadık mutluluk çığlıklarını
Ne zaman bağırarak sevgimizi haykırdık
Bir hiçlikte geçen manasiz hayat

Oda yalandı
Ne ah nede sitem etmiyorum eyvallah
Üç günlük dünyada kırılmıyorum
Kıran utansın
Ben hayat dersimi doğuştan aldım

sevginde güven var demiştim
Oda yalandı
Şimdi sor yüreğime kalmadı içim soğuk sevdana
Ben alev oldum yandım
Sende kül oldun köze dönüştün
Be hey taş yürekli
Sen ne ara bu kadar zalim oldun
İnan ki
Gönlümdeki mezarına bir kez olsun uğramadım
Seni kendinle bıraktım
Tek isteğim
Karanlığa sığındığın an
vicdanını yokla
Daha kaleme dokunacak o kadar çok gerçek varken
Yoruldum
Çünkü sen benim
Senle olan güneşimi söndürdün
Artık
Dokunma benim güneşime