Web Zaman Damgası

Güneşime Dokundun

Yalanı heybene doldurup gittin
Ne bir ses ne hoş bir seda bıraktın
Her gidişine dönemez derken
İçimdeki kanser hücrelerini yok etmeye çalışırken
Aylar sonra bana göre yıllar oldu derken
Yeniden bir yaz günü çıktın karşıma
İçime dokundu bir gelişin bir gidişin
sessizliğin şarhoslugu bedenimi
Islatan damla damla akan kan kokusu
Yüreğime uzandım
Artık benliğimde senli güneşimi söndürdüm
Yürüyüp gideceksin arkana bakmadan
Seni anlamasını beklemeden
Gideceksin diye seslenişim kendime
Unutmaya çalışırken gel işin
Bedenime işleyen zehir parçalarını yutuşum
Sen
Hangi acılı günümde yanımdaydın
Hangi kahkahaları birlikte attık
Ne zaman uzun sohbette bir aradaydık
Ne ara yaşadık mutluluk çığlıklarını
Ne zaman bağırarak sevgimizi haykırdır
Bir hiçlikte geçen manasiz hayat
Oda yalandı
Ne ah nede sitem etmiyorum eyvallah
Üç günlük dünyada kırılmıyorum
Kıran utansın
Ben hayat dersimi doğuştan aldım
sevginde güven vardı
Şimdi sor yüreğime kalmadı içim soğuk sevdana
Ben alev oldum yandım
Sen küle dönüşen köz oldun
Be hey taş yürekli
Sen ne ara bu kadar zalim oldun
Gönlümdeki mezarına bir kez olsun uğramadım
Seni sana bıraktım
Tek isteğim
Karanlığa sığındığın an
vicdanını yokla
Daha kaleme dokunacak o kadar çok gerçek varken
Yoruldum
Çünkü sen benim
Senle olan güneşimi söndürdün
Artık bir daha olmayacak
Güneşime dokundun