Web Zaman Damgası

Güneşimi söndürdün

Yalanı heybene doldurup gittin
Ne bir ses ne hoş bir seda bıraktın
Her gidişine dönmez derken
İçimde ki kanser hücrelerini söküp atmışken
Aylar sonra
Yeniden bir yaz günü çıktın karşıma
İçime dokundu bir gelişin bir gidişin
sessizliğin şarhoslugunu bedenimi
Islatan damla damla akan kan kokusu
Yüreğime uzandım
Artık benliğimde senli güneşimi söndürdüm
Yürüyüp gideceksin arkana bakmadan
Seni anlamasını beklemeden
Gideceksin diye seslenişım
unutmaya çalışırken gel işin
Bedenime işleyen senli zehiri
Sen
Hangi acılı günümde yanımdaydın
Hangi kahkahaları birlikte attık
Uzaktan uzağa özlenmek sevmek
Oda yalandı
Ne ah nede sitem etmiyorum eyvallah
Üç günlük dünyada kırılmıyorum
Kıranlar utansın
Ben hayat dersimi doğuştan aldım
sevginde güven vardı
Şimdi sor yüreğime kalmadı içim soğuk sevdana
Ben alev oldum yandım
Sen küle dönüşen köz oldun
Be hey taş yürekli
Sen ne ara bu kadar zalim oldun
Gönlümdeki mezarına bir kez olsun uğramadım
Seni sana bıraktım
Tek isteğim
Karanlığa kavuştuğun an vicdanını yokla
Daha konuşacak o kadar çok gerçek varken
Yoruldum
Çünkü sen benim
Senle olan güneşimi söndürdün
Artık bir daha olmayacak güneşim söndü