Web Zaman Damgası

CEMİL BEY VE KEDİLERİ – XX

CEMİL BEY VE KEDİLERİ – XX
Yaşlı adam topladı, yavruları sonunda
Bir kadın duruyordu evinin balkonunda
Sarı’yı hemen aldı kayısının dalından
Cebine soktuverdi, onu öpüp alından
Bahçenin kapısına, tam da yönelmişti ki
Şöyle dedi kendine: »Kadın kızmıştır belki.«
Geri döndü…Balkona yaklaştı birkaç adım
»İyi günler efendim, Cemil’dir benim adım.«
»Özür dilerim komşu.« dedi başı tam önde.
»Bunların günahı yok, bütün suç asıl bende.«
»Kasapla laf ederken göz kulak olamadım.«
»Utandım, kapınızı bu yüzden çalamadım.«
Genç bayan cevap verdi silkelerken çarşafı:
»Rica ederim amca, olur mu bunun lafı.«
»Bir şeyimi almadın, çalmadın, ellerin boş.«
»Kedilerin ne kadar güzel, ne kadar da hoş.«
»Sağ ol kızım! Kediler, evet ya harikalar.«
»Onların sayesinde, hoş geçer dakikalar.«
Yaşlı adam kapıya, tam gitmek üzereydi
»Bekle bey amca kızım onları bir göreydi.«
»Birini satar mısın, satın almak istesem?«
»Evde onunla aynar, vakit geçirir Sinem.«
Yaşlı adam la havle vela kuvvete çekti.
Ona şaka yapıyor sandı fakat gerçekti
Kadın çok ısrar etti: »Söyle nedir bedeli?«
»İster peşin ödeyim, istersen de vadeli.«
Cemil bey ona döndü: »Dostun fiyatı olmaz.«
»Paraya tapanların, mutlu hayatı olmaz.«
»Ne Allah oyuncakçı ne de bunlar oyuncak.«
»Sanattan ne anlar beş yaşındaki yavrucak.«
»Milyonluk bir tabloyu, verir misin eline?«
»Yaklaştırır mı zengin milyarlık heykeline.«
»Neyi eksik Maviş’in Mono Lisa’dan, neyi.«
»Leonardo da Vinci’n yaratamaz bir taneyi.«
»O bile kopya çekmiş, yarattığı kadından.«
»Ama bahseden yoktur, el-Bedii adından.«
»İnsan Allah’ı taklid ediyor sanatında.«
»Sayısız şaheser var güzel kâinatında.«
»O’nun kanvası deri, ressamınki ise bez.«
»Bir de tüydür diyor papağanla kerkenez.«
»Mahlukun iskeleti onun germe tahtası.«
»Çizdiği resimde hiç yok orantı hatası.«
»Biri canlı, biri de cansız resim tablosu.«
»Gerçeği kadar para etmez atın biblosu.«
»Anladın mı evladım, şimdi niye veremem.«
»Bunların sahibi O, ben kendimi göremem.«
»Fiyat yazardı Mevla’m, güzel papağanlara.«
»Pazarlar varken gerek var mıydı ormanlara.«
»Git de başka oyuncak satın al evladına.«
»Bir topla da erer ki, eğlence muradına.«
»Rabbi’min bu kulları, oyuncak, kukla değil.«
»Kedi kediyle oynar, evde çocukla değil.«
»Canı sıkılıyormuş, sen oynasana kızım.«
»Ve diyorsan ki ona illa oyuncak lazım.«
»Alırım iki bebek, top, ne gerekiyorsa.«
»Bak makina da olur fotoğraf çekiyorsa.«
Genç kadın çok bozuldu adamın dediğine
Çünkü hemen koymuştu taşı tam gediğine:
»Aman ya senin olsun kedilerin, hadi git!«
»Kapıyı da iyi çek, girmesin sakın it mit!«
Cemil Bey, dediğini yapıp behçeden çıktı.
Ve kadın mırıldandı: »Yaşlı değil kaçıktı!«
»Amma da kıymetliymiş kedileri herifin.«
»Abartmış anlamını, bir hadis-i şerifin.«
»Kedi sevmek imandan ama böyle değildir.«
»Onu cepte taşıyan, ya meczub ya câhildir.«
Kadın çarşafı katlar katlamaz eve girdi
Ardından yüksek sesle iki defa geğirdi
Sokakta yürür iken Cemil bey endişeli
Küçük dostlar etrafa, bakıyordu neşeli
Simya: »Daha çok var mı?« diye sordu adama
»Yok yok canım! İşimiz biter, kalmaz akşama.«
Tam önünden geçerken eski kahvahanenin
Sesi duyulmaktaydı, sohbet-i şahanenin
Yerinden kalktı Halil: »Hocam nereye böyle?«
»Hiç uğramıyorsun eğer hatamız varsa söyle.«
»Gel, bir kahvemizi iç, gölgesinde çınarın!«
»Hemi suyuyla yapar Orçan’daki pınarın.«
Cemil bey yavrulara baktı: »Şimdi işim var.«
»İşin yok ama sende çok büyük değişim var.«
Hüseyin tespihini, şak, şak çekerken güldü.
»Demek eski Cemil bey ve hasbihali öldü.«
»Abartmayın dostlarım, uğrayacaktım zaten.«
»Bu gün veterinerde işim var hakikaten.«
»Dönüşte kahvenizi, çayınızı içerim «
»Bir ânın hatırını kırk yıl ile ölçerim.«
»Size de hoş sohbetler, ben gideyim yoluma «
»Simya’mı göstereyim, hemen Halit oğluma.«

S / ÂYE / 8 AĞUSTOS 2017 / ESKİŞEHİR