Web Zaman Damgası

b-aşka bir mevsim..

sana savaşların,
intikamların
çizilmemiş atlaslardaki
yalınlığın ve yalnızlığın
buz gibi soğuk yanlarından
ve tam içinden değil,
yüreğimdeki umudun
mavi tarlalarından
ve kuşların
sapan değmemiş kanatlarından.
nehirlerin ve ırmakların
sadece nehir ve ırmakların
sırılsıklam ettiği
içimdeki ıslaklıktan/

ütopyadan..

çığlık çığlığa
bağırarak
ve kızıp titreyerek
yazıyorum bunları..

kanatlarını kuşların
ve kapılarını açıp,
kaçıp sokağa
öyle susup susup
b-akıyorsun
bir mıra derinliğinde

içime/ellerin..


dizkapaklarında
asılı iken gitmelerin gölgesi
henüz üşütmedi
ve üşütecek zamanlara gelmedi
tenin ki
yüreğinde saklı tuttuğun bir düşü
asarken kemikten mandallara
çekilir içindeki deniz,
çekilir mavisine
mızıkçı seslerin içinden geçip.
biz ki
sevgilim olmayan sevgili;
mevsimlere/
benzeyen yüzler ediniyorduk,
her çıkılan yolculukta
mevsimsiz…
teğet geçerken
mola yerlerini
ve dil ucuma kadar gelmişken
tam söyleyecekken adını
sana ‘’yaz’’ dedim de
terledi önce sırtım
sonra avuç içlerini öptüm
o akşam
bütün adresler
sana/
sadece sana
çıkıyor diye
aramadık belki de.
polis karakollarının önünden
geçilmedi
ve bakılmadı bu yüzden
hastanelere
bir ilan asılmadı duvarlara
gelişigüzel çekiyorduk
AK/ciğerimize denizi
çıkagelmiştin yine
sen miydin o sahi?
daha kısa saçlarıyla
diz kapağının üzerine
kamufle etmiş eteğini
bir okul kaçağımı yoksa?
bil/emiyorum…
ne kadar
b-akarsan
b-ak
ya da gör
ne kadar
uzAKsa
yinede
algısı eksik mesafe
kadardır yanındaki…
tılsımı yitik bir kelime
kadar belirgindir her şey…
ve ANlık
söylenmiş bir yalanın
sahipsiz kalması gibi
iki kişilik trajedide.
.
haklıydın çokça
belki de bu yüzden vazgeçtik
saksılardan ve anlamlarından
çiçeklerin
gül-üm
bu yüzden dönemedik doğaya
ki saklanılan bir gerçeğin/
gerçeğim olduğunu düşünmekten
bu yüzden

anı-msa
zamansız/zamanlardaydı
herkes benzemeye kararlıydı
kendisine

yokluğunda;
kanatları kapandı kapıların,
harf harf/ izler sırtında yerin
kitaplar yakıldı
yüzleri çarpıldı duvarlara
aynaların
tartaklandı
el konuldu
ve asıldı ciğerlerimde
koku/n…

bir amaç insana bu kadar
yakışıyordu değil mi?
evet sendin odalarca aradığım
her şey/
her şeyim ki
gel/ama
ama
uzun sürmesin kimsesizliğin
bu yüzden
kaybetmek istemiyorum seni
aynı kentte

ve sevgili;
toprak öper tabanlarının çıplağını..
uzay genleşir ,
boşluğuna almak için seni.
güneş doğar tenine
-son
-ra
alır içine/ıslağına
ve boğulur Firavun
kum ve deniz derinliğinde
sen b’aşka bir mevsim olursun
üşür kırıkları saçlarının
ve ben yine gelirim…




(kuytular)