Web Zaman Damgası

boğuluyorum/sana..

sana savaşların,
intikamların
çizilmemiş atlaslardaki
yalınlığın ve yalnızlığın
buz gibi soğuk yanlarından
ve tam içinden değil,
yüreğimdeki umudun
mavi tarlalarından
ve kuşların
sapan değmemiş kanatlarından.
nehirlerin ve ırmakların
sadece nehir ve ırmakların
sırılsıklam ettiği
içimdeki ıslaklıktan/

ütopyadan..

çığlık çığlığa
bağırarak
ve kızıp titreyerek
yazıyorum bunları..

kanatlarını kuşların
ve kapılarını açıp,
kaçıp sokağa
öyle susup susup
b-akıyorsun
bir mıra derinliğinde

içime/ellerin..

nerrde hata yaptığıma dair
bilgece sözler edip,
her yanımı ısırmak istiyorum
ki yerimde olup
kurulup yerime
elini çenenin altına götür
şekil ver saçlarının kırıklarına
gözlerimin içine bakmadan ama
derin bir soluk al
emin olarak kendinden
ve mutlu et varlığını

gülüm/se..

ve anlat bir kez daha...

hiç akıllanmıyor
yağdığında yağmur
yolunu kaybeden martılar..

sana benzemedi bil/iyorum
yaptığın son resim..

sen kocaman değil misin artık
ve kilo almamak için mi
çokça içiyorsun/ne güzel..

hiç susmadın mı
o gün mutfağında
ve kızdın mı sahiden
öfkelenip kırdın mı bardağı..

iyi kabarmıyor mu
pastanın hamuru
sıcaklığımı mı yetersiz
fırının.

(ateşe mi ihtiyaç duydun/bunun için mi öptün...)

hiç akıllanmıyorum değil mi
bak yine yazdım...

adam olmayacağım,
n'densiz cevaplar
vermeyeceğim sana
ne de tuhaf
espriler yapmayacağım öyle mi?

aynada
kendini mi izleyeceksin
sabahlara kadar,
kendi omuzuna mı
dokunacaksın
kasıklarına doğru mu
akacaksın
terlemişken ensen..

müzik tuhaf bir sihir biliyor musun?
notalar harflere benzer mi söyler misin?

bunları neden yazıyorum...

sadece kelimeler kalıyor
bunu öğrendim..
durmadan çoğalan sorgularda
derin bir nefes alıp
dalıp/dalıp
boğuluyorum/sana...



(kuytular)