Web Zaman Damgası

köprü

ruhuma sindirdiğim şiirde oku kendini
ki,g/özlerimin perdesinde aydınlık tarlalar...


yazdan aşka köprü kurulur zamana
yüreğimin ucunda deli düşler
gelincik gibi açılır
öyle bir mevsim maviye kesilir
kuşları tam
ağacı tam
ışığı tam




aynada yüzümü büyütürken
kendimden öte kapılar açıldı/
açılan kapılarda şehir senden bahseder
yazgı sağanaklarında avuçlarında taşırken zeytinleri
iilahi bir çalımın bağında düğümü çözülür sessizliğin
yerleş içimin toprağına
oraya camiler kurdum/
dualar...


-artık habersiz ölemem-



öyleyse
murdar karanlıklarda bırakın kolumu
sussun kıyamet


gecenin kütüğüne yerleşen çemberde
not`lar ve şiirler dönerken
bir Elma ikiye bölündü
yarısı sende
yarısı bende
ilk defa yolumu buldum
şah`landı adresim
karış karış /hece hece
düştüm kıyılarına
bundandır
dilim/dilimim.


hayırlısı deyip kalktığım sabahlar
hiç kötüyü düşünmedi
muhkem bir yerde gizlenen sırrın
en derinine indim
hasbihal hallerimin teninde izin
nasıl da bahtiyar



ki,
sığınaklarında
taşlarını yontup tozunu üzerime bulaştırdığım kayalıklar
ince bir ses şimdi
duyuyor musun?


nasıl sevmem ellerini
parmağım
parmağına
dokundu
yıldızlar
açtı

taa sana kadar.