Web Zaman Damgası

Şiir Dedim de..!

Yine ihtiras rüzgarları ruhumu savuruyor
Yitirdiğim bir şey var karanlıkta arıyorum
Aklım duygu hummasına karşı direniyor
Umutlarım ihtirasın kulağını büküyor
Tam mutlu oluyorum derken ters rüzgarlarda kayboluyorum
Sanırım bu gecede şiir kokuyorum..!

Şiir dedim de sen geldin aklıma yine
Çılgın rüzgarların arasına cenneti gördüm sanki
Durağan bir yıldız gibi çakılıp kaldım yerimde
Güneş serilmeden henüz üstüme, dur ve dinle!

Gönül toprağımda hiç çiçek açmıyor gittin gideli
Hiçbir dal zorlamadan meyve vermiyor
Güneş çiğ tanelerini içerken yapraklar oynaşmıyor eskisi gibi
Zindanda bir hapis kadar yapayalnızım, dinmez işkenceler doğruyorum şimdi..!

Huzur bir denizin içinde çırpınıyorum deli gibi
Gönlümde silinmez damgalı duygular
Yarısı acı, öbür yarısı sancı, topu baş belası
Ateş olup suya hesap soruyorlar sanki..!

Şiir dedim de bir mahkeme kurdum kendime
Kaygılarım sevinçlerimi anlattı
Umutlarım dilekleri
Sonra gerçekler ortaya çıktı hülyaları suçladı
Kendi kendimin yargıcı oldum, sensizliğe mahkumum yine..

Şiir dedim de... Neyse..!