Web Zaman Damgası

MİL ÇEKTİM YÜREĞİME

Dün akşam
Bir kadın gördüm
Gözleri güneş karası.
Tanıyamadım.
“Kimsin “ dedim.
Dedi ki “Ben.. Senim.”
“Ben mi” diye haykırırken bana
İsyan ettim bir an zamana
Yorgun fersiz gözlerim
Düş kırıkları dolu ellerim
Belki bir gün avuntularımla
Anılarımın dar ağacında
Zamanın kör ilmiği boğazımda
Soluksuz seyrettim kendimi.

Haykırdım Zamana
Dur dedim akma artık boşuna
Neler gördüm neler,geriye baktığımda
Terk edilmiş anasız babasız Çocuklar,
Çaresiz İhtiyarlar , ağlayan kadınlar.
Cehalet batağında çırpınan gençler
İnandım ,güvendim yarınlara.
Ellerimi uzattım tüm insanlara.
Çare oldum kanayan yaralarına
Eğriyi doğru ,Suçu hata
Saydım .yanlışı ise ezkaza .
Doğruyu ,gerçeği,
Nefreti yenmeyi,
Adam olmayı,bilgiyi,iyiliği
Ve sevgiyi...
Öğretmek için unuttum ben beni.

O zamanlar
Üç maymunu oynarken
Hiç düşünmemiştim
Yüreğimin bu kadar eskiyeceğini
Şimdi ise.
Güneş karası gözlerimi
Kapadım düne bugüne.
Görmemek için Işıksız yarınları
………………………….Mil çektim yüreğime.



………………………………………..ENA.