Web Zaman Damgası

Hocam 24-Taş

o toprak dönemeçte kayboldu
keseden önüne çıkmak istedim
bir taraftan can havliyle avazım çıktığı kadar bağırıyorum
“Güüüllll!!!”
kuru bir dereyi geçeyim derken
kösele tabanımın altında döndü bastığım taş!
sürtünerek aşağı kaydım
dizim ellerim parçalandı
ben hâlâ aynı kaygıyla bağırdım
“Gül!”
çaresiz siğim siğim ağlamışım..

sanki uçarak geldi;
tepemde peyda oldu
ne zaman dereye indi
acı duymayı bekledim..
ya da hiç değilse ayağım kırılmalıydı
sanki bu dağ başında başkasının gelmesini bekliyormuş gibi
başka taraflara baktım..
kendisini gördüğüme sevindiğimi bilmemeliydi
“-deli!” dedi
kırılmış gibi nazladı “-valla gelecektim”
..
“durakta beklersin sandım”
elimden alıp şalını
“-iyi ki unutmamış, getirmişsin
şalla sardım..”
düşmen ne iyi oldu
?
ne zaman gelmişiz bunca yolu

başını sol kolumun altına sıkıştırdı
yüklendi ağırlığımı
belimden tutup çekerek
koşarak geldiğimiz yolu sekerek
sarılmış..
mahcubiyet içinde..
birlikte seke seke..
“-yaslan” dedi, ne gam sevişilmemiş!
sakatlandığıma mutlandım
ne dualarımız varmış tanrım
insan nelere şükredermiş
acılar içinde sunulan;
mutluluk? an be an yaşanılan

yıldız yıldız.. sevinç gözlerinde
boğazında çıkmayan sesi..
dudakları, yüzü ağlamaktan şişti..
hâlâ muzırlık peşinde
“-neden indin” “çatlak” diyorum
“-geleceğini biliyordum”
“-ama inmek aklıma gelmemişti ki”
“-seni “arkadaki arabayla geliyordur, görür-iner” diye,
kasabaya gelmeden indim”
“-çatlaakk aynı arabadaydım” dedim
hafifçe başını döndürdü
gömleğimden öptü
daha bir sarıldık, bir daha
çok vardı yola