Web Zaman Damgası

ÖLMEYİ DİLESEM ANSIZIN...

Komik öfkelerin ülkesindeyim,
Zanlı hikâyelerin de erdiğim mertebesinde
Bir boşluk adeta üstelik ihya edilesi.

Dökümlü cümlelere de zimmetliyim
Hele ki ufkunda aşkın,
Metazori cümleler kurma ihtiyacımı çoktan kırdım
Ve demlendikçe kollarında gizemin
Nakşeden geceye sükûtumun hüznü bulaşmış;
Bulutların buğusunda bir rahleye sığınmışlığım…

Ömrü külfet,
Aşkı asalet bilen derinlerinde boğulmaya ant içmişliğim
Bir şiirin bir de felsefenin uzamında
Katreleri serptiğim o hengâme
Bir de curcuna boyutunda tüm hislerim.
Gönülsüz seferberliğim,
Kayan yıldızda bir toz zerresi olma ihtiyacım,
Şems’in yolunda zikreden Mesnevi
Aşkı hepten silenlere belki de kinim.

Kınında ne ise yârin,
Defolu kimliğimin de ikbali,
Şiiri sevda tadında,
Ömrü de helak etmemin uğruna
Çekilmezliğin hikmeti yine kandıklarım;
Kandıkça boyandığım yalanların zuhuru.

Şimdi temaşa etsem ansızın,
Zil takıp oynasa ahkâmların karaladığı çocuk yanım,
Yüklensem yeniden zikrini dervişin
Üstelik boyumu aşan evrenin mal ettiği
Bitimsiz devinim
Hem de ne uğruna bunca zafiyetim?

Aşktan medet umdukça kemiren dev kehanetini
Lanetin resminden silsem sakilce,
Zaman aşımına uğrasam gecenin bir vakti
Üstelik örselendikçe biriken şerrinden arınsam zahmetsizce
Nüansında yeniden uyansam bir bebek misali
Koynuna sokulduğum mısraların,
Söyle gücüne gider mi Hakkın?
Hele ki iblis gülerken pişkin pişkin
Ölmeyi dilesem ansızın,
Acır mı için gerçekten?