Web Zaman Damgası

ŞİMDİ MAĞLUP BİR ACIYLA SUSMAK VARDI...

Saklı sancıları ayyuka çıksa da
Şansız şiirin
İç dökümlerini lav eden kalemi prangalı şair.

Göllerin durgunluğuna yakalanmaksa
En mahiri,
Sevda şarkılarını dolamaksa diline
Ahir zamanın,
Kanatan hükmüne tahammül edemez insan
Koylarında bilinmezin.
Tınısında ahkâm, gözlerinde kem;
Tırnaklarını geçirmekse sıvası dökülmüş
Gönül odamın geçit vermez suretine.

Devşirmeli duyguları
Kutupları ala boyayıp ve uzanmalı
Boylu boyunca ekvatorun sıcak kokulu toprağına.
Geçit vermez ki hüzün,
Sarmalında ölümün dip sancısı geldi yine gecenin,
Cümleleri sağaltıyorum usul usul
Kenetli heceleri b/ölüyorum ortadan,
Kan çıkmazsa
Hizaya gelecek dostum düşmanım.

Şimdi mağlup bir acıyla susmak vardı,
Diyor ya şair:
Öfkesi azımsanmazken, kuytulardaki
O rahvan ve dingin tını nerede hani?
Nerede engebeli yokuşlar?
Nerede yoksunluğun yarım izmariti?

Büyümeli bir an evvel
Büyüdükçe evin sardunyası,
Az sonra sulamalı da ve unutmadan kuşları
Garip doğanın sefil göçebe mağdurları.

Söz sana, söz,
Pekişen aşkın kıvamını tutturamadım gitti
Ve gidik aklımın atmış d/evrelerine
Sokulan hücre zaafıyla, adresime
Geri dönen zarfsız, noksan mektupları:
Öyle ya, başında nüktedan bir coşku
Az sonra başlayacak yağmur öncesi
Açmalı yüreğin şemsiyesini:
Hem belli mi olur
Akan gözlerinden mektubun şaşaalı mor mürekkep
Bir da kaykılmışlığın hüviyetini
Sakınırken gözlerimden.

Uyu, sen, uyu sevgili
Şiirin kollarında ben koklarken hüznü,
Duyduğun bil ki şiirlerin İlahi göçebe kokusu:
Ben gibi yıkandığım ırmaklarında
Hüzünlü şarkılardan damlayan ağır aksak
Tıpkı aşk hikâyelerinde
Elini tutarken zengin âşık
Fakir bir şaire tutulmuşken kör kütük.

Sakın ha, çıkmasın artık insanlık zıvanadan,
Zanları da tehir etmeli
Ay güneş ile arasını bozmadan
Teğet geçen bulutlara dokunmayı da unutma
Ve unuttuklarımı sal ansızın
Aklımın apak kusurlarına
Niyaz ederken gecenin köle vakti.

Ben gibi kul köle aşka nazir edenlere de
Dinmeyen öfke
Hani galeyana gelir de abdalın biri
Pür-ü pak döker içinin küllerini
Yanık yüreğimin de bam teline
Ismarladığım kadarıyla… zaman diyorum sevgili:
Evet, zaman tükenmeden
Bir de iksirini içtiğimiz şu nahoş evrenden
Aşka hükümdar kelamı da yüz göz etmeden
Sevmeye var mısın kendince
Ve sevilmeyi tehir etmeden
Bakmasan da gözlerime
Hele ki feri sönmeden güz yangınlarının,
Aman vermeden çekip gitmeli kimselere sezdirmeden.