Web Zaman Damgası

POLİSİM

POLİSİM

Seni,
Şırnak’ta, Hakkâri’de, Mardin’de pusuda gördüm.
Az ötede,
Teröristle çatışmada,
Sonraki gün operasyonda gördüm.

Elazığ, Kars, Edirne, Trabzon’da
Trafikte sen vardın,
Herkesin mışıl mışıl uyuduğu karanlık ve soğuk gecelerde nöbette sen vardın,
Her yerde ve her zaman
“Önce vatan” dedin.
Yakınındaydım.
Şahidinim ben senin.

Yurdun Kuzeyinde, Güneyinde,
Batısında, Doğusunda
El ele, gönül gönüleydik seninle.
Birlikte güldük,
Birlikte ağladık,
Şehidimizi birlikte uğurladık.

Eşimizi, çocuğumuzu
Birlikte özledik.
Ana hasretini,
Baba özlemini birlikte tattık.

Senden gayrısı sırasını savuşturup gitti oralardan,
Acılara, zorluklara elveda dedi.
Tehlikeden uzak, sakin ve rahat mekânlara yerleşti çoktan.
Ama sen hala oralardasın,
Hala çatışmalardasın,
Savaşlardasın.
Hala acıyla, kederle arkadaşsın polisim.
Okula giden çocuğuna,
Kundaktaki bebene hala hasretsin.
Seninle o acıları paylaşanlar seni anlar ancak.
Oralarda seninleydim,
Bu yüzdendir sana hak veriyor olmam.

Duydum ki üç bin altı yüz ek gösterge beklermişsin,
Geç onu; beş bin altı yüzü hak ettin sen çoktan,
Ananın sütü gibi.
Ama kendini hiç anlatamadın sen,
Derdini de…

Bilirler mi?
Pazarda elinde fileyle yürüyemediğini,
Bilirler mi?
O çok sevdiğin eşinle bile kol kola gezinemediğini.
Sana her şey yasak,
Her şey kısıtlı,
Ekmek bile…

Sevgili polisim;
Sana çok şey borçluyuz, Şehit oldun, gazi oldun bizim için.
Sen, şereflerin en yücesine layıksın.
Uzat bakalım,
Alnından öpmek istiyorum şimdi…

Ömer Adar-2017
[ italik ]