Web Zaman Damgası

POLİSİM

Seni,
Şırnak’ta, Hakkâri’de, Mardin’de pusuda gördüm.
Az ötede,
Teröristle çatışmadaydın,
Sonraki gün operasyonda gördüm.

Elazığ’da, Kars’ta, Edirne’de, Trabzon’da
Trafikte sen vardın,
Herkesin mışıl mışıl uyuduğu karanlık ve soğuk gecelerde nöbette sen vardın,
“Önce vatan” dedin,
Her yerde ve her zaman.
Yakınındaydım.
Şahidinim senin.

Yurdun kuzeyinde, güneyinde,
Batısında, doğusunda
El ele, gönül gönüleydik seninle.
Birlikte güldük,
Birlikte ağladık,
Birlikte uğurladık şehitlerimizi.

Eşimizi, çocuğumuzu
Birlikte özledik.
Ana hasretini,
Baba özlemini birlikte tattık.

Sırasını savuşturup gitti oralardan senden gayrısı,
Elveda dedi acılara, zorluklara.
Tehlikeden uzak, sakin ve rahat mekânlara yerleşti çoktan.
Sen hala oralardasın,
Hala çatışmalardasın,
Savaşlardasın.
Hala acıyla, kederle arkadaşsın polisim.
Hala hasretsin,
Okula giden çocuğuna,
Kundaktaki bebene .
O acıları paylaşanlar seni anlar ancak.
Oralarda seninleydim,
Bu yüzdendir sana hak veriyor olmam.

Duydum ki üç bin altı yüz ek gösterge beklermişsin,
Geç onu; beş bin altı yüzü hak ettin sen çoktan,
Ananın sütü gibi.
Ama kendini hiç anlatamadın sen,
Derdini de…

Bilirler mi?
Pazarda elinde fileyle yürüyemediğini,
Bilirler mi?
O çok sevdiğin eşinle bile kol kola gezinemediğini.
Sana her şey yasak,
Her şey kısıtlı,
Ekmek bile…

Sevgili polisim;
Sana çok şey borçluyuz,
Şehit oldun, gazi oldun bizim için.
Sen, şereflerin en yücesine layıksın.
Uzat lütfen,
Alnından öpmek istiyorum şimdi…

Ömer Adar-2017
[ italik ]