Web Zaman Damgası

şiir ayazı

saçına kırağı düşmüş toprak
dili nasır tutmuş türkülerde eşkıya geçişiyim bu aralar
parmak uçlarımda çocukluğum yaralı
ve geçit vermiyor kamburumda açan çiçeksiz dağlar




nereden
ve nasıl başlayacağımı bilemeden
zaman bile otuz iki dişini birden geçirmişken etime
meydanlar üzerime yürürken
yüreği yaslı
kanadı paslı
bir beyaz güvercin kadar devrimsizim




nasıl inanırım ki
güle,
bülbüle,
güneşe
zindanlarımda acımasızca boy verirken gece




soğumuş bir çay içimi kadar
keyifsizim bu aralar
sıkıntı besliyorum ruhumun derinliklerinde
sararmış bir güz sancısında şiir ayazıyım belki de
yazasım da yok yazılasım da yok hayata dair




biliyorum
hiçbir aşk, hiçbir sokak taşımaz beni bu saatten sonra
ama olsun sen yinede az da olsa aralasan kapını diyorum
ve bir adımda sen atsan ilişsen yamacıma
hatta yaralarını da al gel, öp, kokla sür başucuma

.
.
.

sonra mı
sonra sıkıca örtün üzerimi…













ilhanaşıcıtemmuzikibinonyedi