Web Zaman Damgası

elbise vitrini

bakışlarından yüz bulup
çiçekler ektiğim kalbinde
açmayı bekleyen filizim ben
güneşini eksiltme..


ya da git
hiç doğma battığın yerden
ki ben karanlıklarda eflatunlar büyüttüm
geceyi sarartan ay ışığında
alığım çok..hiç merak etme


sen,
caddelerde esen rüzgarla eş ararken kalbine
ben,
camı kırık bir vitrindim o cadde üstünde


gördüm seni
bir vitrin önündeydin
sonra diğerine geçtin
neyi aradığını öyle merak ediyordum ki
ya rengini beğenmedi dedim
ya da kalbindeki modaya uymuyor
belki de etiketine bakıyordun
veya markasına..


sen,
tüm bu bilinmezliklerle geldin karşıma
ben bir vitrindim
provası çokça yapılmış kırışmış elbisemle
çatlamış camında sergilenip
alıcısını bekleyen


durdun,
tepeden tırnağa süzdün ilkin
bakışlarından alıcı olup olmadığını anlayacak kadar tecrübem vardı az çok
ama neye hitap ettiğimi kestiremedim
ya kalbineydi beni çekici kılan
ya gözlerine
ya da takıntısı olduğun markanın nostaljik versiyonuna


dedim ya
bilemedim..


ama bildiğim bir şey var sevgili
o deneme odasına bir daha hiç bir aşk sokamaz beni


çünkü ben,
beni sevebilme ihtimalini değil

ihtimalleri sevmiyorum

bitti..