Web Zaman Damgası

YEL DEĞİRMENLERİ

cundada aşıklar tepesinde yel değirmeni
taş kahvede bir içimlik sakızlı kahve
taksiyarhis kilisesinde kayıp bir gravür
değirmenler değirmenler
bu ırmak suyunu rüzgarın beline dolamış
pervaneler gibi dönüyor başımda sevdanın çılgın rüzgarı
sen günışığında sarışın güz uçurumu
dönüp duruyoruz durmadan birbirimize
değirmen taşları gibi

zeytin ağaçları dallarınızda yılgınlık
yelken bezi maviliklerde melankoli
düşlediğin dünyada salkım saçak iyilik bahçeleri
özlemi duyuluyor özgürlüğün hançer sessizliklerden
aşıklar tepesine çıkıp
şimdi seni hangi türküyle çağırayım

kanadı yorgun kuşlar geçiyor cundadan
hangi maviliğe süreyim karanfil kıvrımı dudaklarını
öpülsen çocuk kalıyorsun
zehrini akıtan bir zambak oluyorsun imgeler denizinde
bir çığlık gibi düşüyorsun yel değimenlerinin çarkına


biz sevdaya sözlendik turkuaz düşlü anka
meyvesiz bir dal idik darağacının kollarında
yel değirmenlerinin koynundaki rüzgarlara adamıştık uzun gölgelerimizi
kadehimdeki şarap çağrısız denizler seyrinde
ne çok yaraşırdı sana yel değirmenleriyle savaşmak

sana ne çok yaraşırdı
yel değirmenleri dönerken samanyolunu seyretmek
ırmağa karışan külsün artık
yel değirmenlerine fısıldadığımız aşk
sustu
sustu
ırmakların ve rüzgarın unuttuğu kadınlar gibi

Ömriye KARATAŞ
07.07.2017