Web Zaman Damgası

ŞİAR...

Aşkın uzamı; üstelik tedirgin üstelik sokulgan
Belli ki mağlup gelen akıl oyunlarında
Sırıtan sair imge hem de sebepli sebepsiz kucakladığın,
Asıp asıp yıldızları ruhunun tavanına
Sonra de bekleyip korunaklı kozanda
Yarına çıkar mıyım, diyen bir kâhinden uzanan
Kaba bir üslupla örselerken seni evren,
Sanığı kim ise artık bu ölü sevda hikâyelerinin;
Kırık bir yanın aymazlığında gök kubbenin;
Soluk hem de nasıl ruhun dayattığı.

Sarıp sarıp başa aldığım sayısız cümle
Yine emir kipinde buyur ederken onca naza yüklenip,
Kayıp satırları nizam bilip de hükmedildiğim
Düşmez iken dillerden ya da… kayıtsızlığın mücbir sebebi
Sen sefil şair!
Şiarı mı yoksa şiir bildiğin her gün bindiğin
O boyutsuz dinginliğin özlemi?

Yine saklısın ama haklı olmayı mal ettiğim
Ölü şiir satıcısı bir kabirde
Martavalları peşi sıra dizen iblisin muafiyetinde
Görünmez bir sure/t/den ibaret,
Alı al moru mor güfteleri dizip peşi sıra
Şu vebali artık kimin boynunuysa demenin de
İllet bir temenni vasfında
Ölmelere razıyım ölümsüzlüğümü tehir ettiğim
Bu tek kişilik sevda masalında.

Israrcı zamandan arakladığım iniltileri de hayli yüksek perdede
Bir şiir içmeliyim yazmaya aday yine
Yüreğinin dolaylarında gezindiğim.
Hiçliğimi asıyorum bil,
İçimin kırıklarında salınan şehirler örüyorum
Saçımın her buklesine bulaşan isini yorgun ruhumun
Sonra da donatıyorum sair yenilgi ile
Kopup da geldiğim anne kucağından hallice
Ve bir tebessüm gönderiyorum üstelik aklımın koridorlarında
Can çekişen bir şiir olmak adına gecenin şu k/ayıp saati.

Tetiklendiğimdense cezalandırıldığım
Yine kebirin ellerinden, sen ki haznende
Sırdaş bir kelam yine sevmeye meyyal
Bir de yüksek ökçeli sessizliğine hürmeten
Donattığım boşluğun dalgın perisiyim şiirin bu saatinde
Akıl dışı bir yürekte,
Nizamsız bir surette de kaybolduğum.

Sevmenin ötesi var mı söyle?
Hele ki titrerken heceler soluğum tükendikçe
Kanadığıma biat işte her soyut imge
Ve yanıldığıma kani iken şiir şiir terlediğim,
Kayıp da göklerin nurunda
Yaratanın koruyup kolladığı o İlahi Aşka
Özlem dolu yüklemlerle yaklaştığım
Sonra da savrulduğum pervazında bir nida kadar da
Savruk olduğumun bilincinde.

İşte benden ibaret bir evren,
Evrelerim kadar akıl katsayımda hicap
Yürekte açmadan solan ne çok gonca
Ve ne ayıp ne ayıp sevmeler, diyen kara gözlüklü adamlar;
Karadan beyaza akmayı dilediğim
Gecenin bilmem kaçıncı koğuşu,
Gözlerim örtülü hele ki olmaz mı
Yüreğin buğusu?

Gitme sen sakın gitme,
Sussan da ömür boyu razıyım
Bir şiir kadar duru ve pervasız yüreğimin de belası adeta
Bu tek kişilik sevda masalı
Hele ki boynumun borcu
Sevmenin özrü olur mu, desen de
Özür borçluyum ve minnet dolu
O gergefinde hacimsiz yüreğin
Miras bu sevda bana ta atalarımdan.