Web Zaman Damgası

MELEKLERİN MASUM AŞKI...

Suskun hecelerin yobaz fısıltısı,
Göksüz özlemlerin de kuru gürültüsü,
Nazenin bir tınıda raks eden evren,
Kayıtsız şarkıların da şerh düştüğü o ıslak merdiven.

Az sonra kayacak yıldızların usulsüz isyanında
Bir de tokuştururken hüznü yıldırım hızında bir aşka
Kucak açan bayat hüsranların da yengisi:
Dolu dolu içinin ninnileri
Ölü çocuğun anası boynu bükük bir kuram kadar
Soluksuz ölümün teyelli izleği;
Yine son sürat bir hezeyan,
Çıt kırıldım gölge misali depreşen
Görünmeyen göğün yangını.

Ne desem ki şimdilere meyilli azametin hırkası,
Kandırıkçı bir tekerleme mahiyetinde
Flu bir kaydırak,
Şeşi beş gözlerinde kaderin
Duraksama özürlü lanetin de isyanı
Yine Allah katında görücüye çıkan merhamet,
Varlığın istikameti mademki metanet,
Haydi, yarıla sen de yolu, diyenlere
Kol kanat geren evrenden müteşekkil
Sayısız kehanet yine izinde gerçeklerin
Dökülürken çakıl taşları evrenin teker teker.

Ha bu gün ha yarın,
Denginde ömrün mahrem bir müptela tadı
Konuşlu kâfir hecelerde şairin ucu yanık dili,
Varsın saklı tutsun acısını,
Sansın da dünyanın bedelini yüklerken şiire,
Kayda değer bir tantana da mı
Varlığın uzantısında sayısız imge tekelinde yine şairin
Kutsarken Yaradan evreni, titrinde de hâşâ yanılgı,
Diyen meleklerin masum aşkı.

Bir yürekte saklı bir de ufkun uzamında
Şerh düşmeli bu geceye indinde,
Meşk eylediğim rahmeti de korurken için için,
Yüklendiğim onca derdi terk eyleyip
Sığındığım dostane bir tebessüm olsa olsa tek kaygım,
Yanıp da peşine düştüğüm sihrine toz kondurmamak
Yine tek maruzatım.

İçimin peşrevini yok saysam,
Çöreklensem nizamına, kayıp bir miladı da
Örselenmiş benliğime bansam için için
Hele ki görünmez yaralarıma tuz bassan,
Ziyadesiyle acıyacak canımı da lav etsem
Düştüğüm boşluğun artık hangi satır arasında
Denk düşersem usulca
Bir de kutuplarında yerkürenin,
Bir eksen çizsem kendi etrafımda
Toplasam uydularımı aslında
Peşin hükümlü varsayımları da didiklesem
Görünmez bir izlekte meşk eylesem
Görünmezliğin şeceresini tutarken Tanrı.

Ansızın rest çeksem tüm sakıncalarına evrenin,
Kutsasam aşkı,
Kutsansam bazı bazı
Kuşatsam doludizgin umutlarımı yok yere
Ve sayfalar döşesem demediklerime,
Dediklerimi yok saysan da;
Demediğime dair hangi niyazsa içimde saklı
Kardığım dünü hükmen mağlup saymamdan ötürü
An’ı sersem ayaklarına yarın’ın batılına da
Şerh düşsem kanıksadıklarıma delalet
Kandıklarıma da rahmet okusam
Belki de körebe oynayıp hiç kazanmadığımdandır
Ya da hicvinde neşenin
Bayat bir lanettir peşinde sürüklendiğim.

Ben gibi bensizlikle iştigal;
Sen gibi sizli hitaplarında evrenin
Peşim sıra dökülen çakıl taşına rahmet,
Dediklerine aczi yet yüklü benliğimle
Set çektiğim aşkın da yüzü suyu hürmetine,
Hiçliğime sirayet eden artık hangi gölge ise
Boyunduruğunda belki de boşboğaz
Bir tekerleme nazarında
Nazımı çeken patavatsız bir yürek kadar
Hele ki gıyabında o benlik
Hem de en efkârlı,
Özür yüklü bir özne
Kıymete binmiş belli ki kıyamet öncesi.