Web Zaman Damgası

En GüZeL ŞiiRLeRi YaZaMaM AmA...

...



İddiâ ediyorum
En sevgi dolu şiirleri ben yazarım
En'leri katsayılarıyla çarpa çarpa
Var mısınız beş yüz bir basamaklı kule merdivenlerinde benimle yarışmaya
Tırmanırken bütün ağaçları tek tek sayıp
Martıların çığlıkları eşliğinde türkü mırıldanmaya
Hatta kulenin mazgallarına sıkışmış uğur böceğini annesine kavuşturmaya
Soluklanmadan kulenin en yüksek duvarına çıkıp tek ayak üstünde anı ölümsüzleştirmeğe
Ve yüreğimdeki aşk kadarım işte bas bas diye bağırmaya
Bulutlardan öpüp alnınıza babanızın elini koymaya
Onun gözleriyle hayata bakmaya
Annenizin nefesiyle uyanmaya
Var mısınız ..?




Siz bir kuğuyla arkadaş oldunuz mu hiç
Yeminle ben oldum kızım şâhit
Adı pöfüdük yakında cümle âlem tanıyacak onu
Ne zaman göl kenarına gidip seslensem gelir oralardaysa
Hatta çimenlerin üstünde bekler bazen
Sırf kucaklaşalım diye
Benim kedim yaramaz bile onun kadar meraklı değil sarıp sarmalanmaya
Gıcık yaramaz n'olcak nede olsa kediler nankör olur diye boşuna dememişler...




Âhhh işte içimdeki bu kırıntıları besledikçe kocaman bir sevgi yumağına dönüşüyor bir bir
Orkidelerimle bile günde birkaç kez sevişiriz gizliden gizliye Allah biliyor ya
Ortancam pembe pembe gülümserken öperim teninin şefkâtinden
Kırmızı güllerime ne demeli biz aşkın rengiyiz diye avaz avaz haykırırken
Ya her sabah beni uyandıran kuş orkestrasına ne demeli
Arasına kızımın sesi de karışır bazen de annemin gülüşü
Oğlum sımsıkı kucaklarken sızlayan yanımı
Sahi günde kaç kez sarılır bana oğlum -hiç saymadım
Sevgi deryasında kulaç kulaç yüzerken uzuvlarım en çok da yüreğim
Ve de ruhum
Güpgüzel olurum Allah canımı alsın ki
Güpgüzel
İçim içimden uğurlarken hıçkıran hüzünlerimi
Güpgüzel ağlarım...




Sırra kadem basan karıncalarım yine yuva kurmuşlar kapı girişine
Telâşla tatlı tatlı koşuşturmalarına bakın hele
Kelebek bedenimde uçuşurken yeniyetme çiçekler
Leylaklarım mis gibi kokarken
İçimde fink atan miski- âmber kokusu
Ve yüreğimi tepikleyen öksüzlük yarası
Âhhh baba âhhh
Azıcık daha yaşasaydın ya meselâ en az yüz yıl
En az...




Görseydin ana kurbağanın yavrusunu sırtında taşıyışını
Sen sorardın ya o ördek sürüsünün kaç kişi olmasını gerektiğini problem şeklinde
Matematiği de sen sevdirdin bana baba
Aslında ne çok şeyi farkına vara vara,doya doya sevmişim
Gözlerinden kaç kez maviyi çaldım sen gülerken
Bazen yeşilinin gölgesinde yatıp uyudum mışıl mışıl
Bazen de grinin nefesinde ağladım sevgiyle , kılı kırk yaran özlemle
Hep en güzelinden ağladım baba
En güpgüzelinden
Yeminle....










nagihan